کلیه مطالب این سایت فاقد اعتبار و از رده خارج است. تعطیل کامل

تئوریهای متعددی به تبیین بی‌ثباتی و تغییر در معنای ازدواج پرداخته اند. در حالی که بعضی از نظریه پردازان معتقدند که تئوریهای اقتصادی^[۲۹] کاملا می توانند تغییرات بوجود آمده در ازدواج، افزایش بی ثباتی آن و بنابراین، تغییرات نگرشی به وجود آمده را توصیف کند، برخی نظریه‌پردازن از قبیل لستاگ^[۳۰](۱۹۸۳) و بکر(۱۹۹۱) با این مسئله مخالف هستند. نظریه‌پردازان اخیرا اشاره می‌کنند باید عوامل فرهنگی را نیز به خوبی عوامل اقتصادی برای توضیح تغییرات در ازدواج، خیانت و الگوهای طلاق و بالطبع تغییرات نگرشی در طول قرن به حساب آورد (نقل شده در رینولد و منسفیلد،۱۹۹۹). در این میان، صنعتی شدن، نوگرایی^[۳۱] و دنیا پرستی^[۳۲] ، مولفه‌های عمده‌ای از تغییرات فرهنگی به شمار می‌آیند. صنعتی شدن در تجدید نظر در عملکرد خانواده سهیم است. بدین معنی که خانواده دیگر به عنوان یک واحد اصلی بشمار نمی‌آید و حرکت سریعی به سوی فردگرایی^[۳۳] وجود داشته است. نوگرایی منجر شده است. فردگرایی، تاکید به رشد فردی، رسیدن به اهداف فردی تساوی گرایانه (خصوصا در مورد زنان)، خودشکوفایی و شادکامی فردی دارد. پیشرفت فردگرایی موثرترین نیرو در تغییر نگرشها به ازدواج و دیگر اتحادهای جنسی می‌باشد. دنیا پرستی هم حاصل فرایند شهرنشینی است و این باعث تضعیف اثر جمعیت های محلی و کلیساهای محلی شده است. فردگرایی به عنوان یک عامل کلیدی می‌تواند بر روی یک پیوستار در نظر گرفته شود که در یک طرف، فردگرایی تاکید دارد بر حقوق افراد و نیز اعتماد به دیدگاه‌های دیگران و حس مسئولیت شخصی به این نوع فردگرایی، فردگرایی اخلاقی گفته می‌شود. در سمت دیگر پیوستار، فردگرایی بر خود مختاری شخصی بدون در نظر گرفتن نیازها و حقوق دیگران و خود محوری بالا که به آن خودگرایی عمل‌گرا گفته می شود تاکید دارد. در قرن حاضر تغییر جهت از فردگرایی اخلاقی به فرد گرایی عمل‌گرا وجود داشته است. فردگرایی عمل‌گرا تاکید دارد بر خودمختاری و آزادی که در رشد جنبش‌های فمینیستی سهیم است و زنان سعی دارند به مدارج تحصیلی بالا و محیط‌های کاری وارد شوند. فردگرایی در تضاد با خانواده است و اگر زندگی خانوادگی رشد فردی محدود کند و نیازهای فردی برآورده نشود طلاق راهی برای آزادی محسوب می‌گردد(نقل شده در رینولد و منسفیلد،۱۹۹۹).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۲-۲ آموزش پیش از ازدواج
بیشتر زوجین اطلاع ندارند که آموزش پیش از ازدواج که مبتنی بر مهارتها باشد می توان تا ۳۰% احتمال طلاق را کاهش دهد و باعث استحکام ازدواج شود. برای ایجاد یک ازدواج موفق مبتنی بر ارتباطات باز، صمیمیت و سازمان یافتگی زوجین باید به اتفاق همدیگر برای آینده برنامه‌ریزی مناسبی داشته باشند و مهارت‌های لازم را بیاموزند. بسیاری از زوجین هنگامی که مسائل در زندگی مشترکشان غیر قابل حل به نظر می رسد، به منظور نجات رابطه‌شان در جست‌وجوی زوج درمانگر برمی‌آیند. برخی هم اشتباه فکر می‌کنند که مصاحبت با یکدیگر در مدت زمان طولانی آنها را برای ازدواج آماده می کند. تحقیقات نشان می‌دهد حتی زوجینی که بدون ازدواج با هم زندگی می‌کنند( که معمولا در کشورهای غیر اسلامی رایج است)، فرصت بهتری برای موفقیت در ازدواج ندارند. آموزش پیش از ازدواج همانند یک ایمن‌ساز است که قابلیت‌های افراد برای اداره موقعیت‌های مشکل‌زا را ارتقاء می‌بخشد(پاتریشیا و گریگوری۲۰۰۳، نقل شده در آقاجان بگلو و همکاران،۱۳۹۲).
۲-۲-۱ روش‌های آماده‌سازی پیش از ازدواج
۲-۲-۱-۱ مشاوره پیش از ازدواج
در این روش با زوجین به صورت خصوصی کار می شود(نه گروهی) و ممکن است روی تعارضات و نقاط پر دردسر روابط آنها به طور خاص کار شود. این خدمات از طریق مشاوران متخصص یا مشاوران مذهبی انجام می شود و ممکن است شامل ۱ تا ۲ جلسه و یا جلسات متعددی باشد. محتوا و مقدار این خدمات به جهت‌گیری مشاور نیاز مراجعه‌کنندگان بستگی دارد. مشاوره پیش از ازدواج با وجودی که به نوبه ی خود سودمند است، اما مهارتهای گسترده‌ای را که آموزش پیش از ازدواج پوشش می دهد را، فراهم نمی‌آورد. در صورتی که آموزش و یادگیری مهارتها عوامل کلیدی در موفقیت ازدواج و جلوگیری بلندمدت از طلاق است. هم چنین در آموزش‌های گروهی، افراد نسبت به مشاورهای فردی فعال‌تر هستند. درمانگران خانواده و ازدواج، به طور اختصاصی برای کمک به زوجین با بهره گرفتن از ارزیابی‌های پیش از ازدواج و مشاوره پیش از ازدواج آموزش دیده اند.
۲-۲-۱-۲ آموزش پیش از ازدواج
آموزش یک فرایند منظم، گام به گام و برنامه ریزی شده است و تعیین نیاز آموزشی نقطه آغازین هر نوع برنامه آموزشی است (نوابی نژاد،۱۳۸۰). در سا لهای اخیر، حرکت برای تقویت زندگی زناشویی به برنامه‌های آموزش‌های قبل از ازدواج کشیده شده است. آموزش‌های قبل از ازدواج کشیده شده است. آموزش قبل از ازدواج فرصت مناسبی است که سبب افزایش آگاهی و اطلاع زوجها از نقش خود در ایجاد یک رابطه صحیح و ثمربخش گشته و بر نگرش و رفتار آنها تاثیر می‌گذارد. این آموزش‌ها می‌تواند طیف وسیعی از دانش نسبت به اهداف ازدواج، شناخت روان شناسی زن و مرد، آگاهی از ملاکهای صحیح ازدواج و برخورداری ازشرایط لازم برای ورود به ازدواج را در برگیرد(هزاوه ای و همکاران،۱۳۹۲).
آموزش های قبل ازدواج پایه و اساس پیشرفت رابطه زوج ها است، که عمدتاً شامل مهارت های ارتباطی، ایجاد رضایتمندی از ارتباط، گوش‌دادن فعال، مهارت‌های کنترل تعارض و کشمکش، مهارت‌های حل مسأله، کنترل عواطف و هیجانات، افزایش آگاهی و شناخت زوج ها از خویشتن، دیگری و زندگی مشترک و تحکیم روابط و مناسبات عاطفی میان آنها و درک و آگاهی آن ها از آسیب‌شناسی و بحران های ازدواج است. بهره مندی از خدمات مشاوره‌ای پیش از ازدواج باعث می‌شود تا زن و مرد با آگاهی هر چه بیشتر و مجهز به دانش کافی در ارتباط با خود و همسر آینده‌شان و نیز اهمیت و اهداف ازدواج به این دوره پویا و شکوفا در زندگی با آرامش بیشتری گام نهند(خالقی نژاد و همکاران،۱۳۹۰).
۲-۲-۲ ارتباط پیشگیری از مشکلات زناشویی و بهداشت روان
آماده‌سازی برای ازدواج به عنوان یکی از اشکال پیشگیری از طلاق تلقی می‌شود(السون۱۹۸۳، نقل شده در سلیمی و همکاران،۱۳۹۰). اصول اساسی علم پیشگیری در حیطه‌های آموزش قبل از ازدواج قابل کاربرد است. پیشگیری از مشکلات زناشویی، به طور کلی بنا به دو دلیل به مباحث بهداشت روانی مرتبط است (خمسه، ۱۳۸۲).
هدف علم پیشگیری، فراهم ساختن دانش پایه و راهکارهای مداخله‌ای برای کاهش و یا برطرف کردن میزان وسیعی از اختلاف‌های مختلف، از جمله تمامی صور گوناگون آسیب‌شناسی روانی است. علم پیشگیری بر عوامل خطرساز و محافظت‌کننده در برابر این اختلال ها،‌ تاکید دارد. علم پیشگیری درباره موضوع ازدواج، بر پایه نظریه‌ها و پژوهش‌های انجام شده استوار است. از این علم سعی شده است عناصر مربوط به روابط زوج ها هدف قرار بگیرد.
علم پیشگیری، عوامل خطرساز متداول و مشترکی را که زیر بنای انواع گسترده‌ای از آسیب‌های روانی است، مشخص می‌کند. اختلال‌های زناشویی یکی از عوامل خطرساز متداول در زمینه آسیب‌شناسی روانی است. چرا که مشکلات زناشویی میزان وسیعی از اختلال‌های روانشناختی را در بزرگسالان (از قبیل افسردگی) و کودکان (از قبیل اختلال های سلوکی) در بر می‌گیرد. به علاوه یک ازدواج خوب و مناسب، یکی از عوامل محافظت‌کننده عمومی در برابر بخش عمده‌ای از اختلال‌های روانی در نظر گرفته شده است.
۲-۲-۳ نکات لازم جهت اجرای برنامه آموزشی موفق
هالفورد ۴ بعد اصلی را که شیوه‌های آموزش را توصیف می‌کنند شناسایی کرده است( هالفورد^[۳۴] ۲۰۰۰، نقل شده در دهقانی،۱۳۸۴). - بعضی دوره های آموزش اساس ایده‌های خود را به طور کامل بر پایه یافته های پژوهشی قرار می دهند، در حالیکه دوره‌های دیگر بر تجربه گروه یا الزام یک تجربه فردی ویژه تاکید می‌کنند. - دوره‌ها می‌توانند در طول طیفی از خواندن کتابهای خود یاری یا تماشای یک فیلم ازدواج تا کار با زوجین به شکل تک تک یا جلسات گروهی باشند. - بعضی دوره ها شامل یک سمینار کوتاه است که چند ساعت طول می کشد. - بعضی دوره‌ها بر کنار گذاشتن و رد کردن اسطوره‌ها از طریق انتقال اطلاعات تمرکز یافته اند. در حالی که بعضی دیگر بر آموزش مهارتها متمرکز شده اند.
۲-۲-۴ عوامل موثر بر آموزش کارامد پیش از ازدواج
دانستن موارد زیر در اجرای یک برنامه آموزش پیش از ازدواج موفق موثر می‌باشد.
-دانستن اینکه چه عواملی احتمال موفقیت و شکست ازدواج را افزایش می دهد.
-دانستن اینکه آیا عوامل خطرزا از طریق آموزش قابل تغییرند.
-دانستن اینکه کدام رویکردهای آموزش ازدواج بیشترین تاثیر را دارند(اولیاء،۱۳۸۵).
۲-۲-۵ منطق شرکت در برنامه آموزش پیش از ازدواج
ایجاد صمیمیت و حفظ آن در ارتباط زوجها فرایندی سخت است که مستلزم کسب آگاهی‌های دو طرفه و تلاش در عمل به آن مضامین است . به طوری که میس^[۳۵] ، پس از سال‌ها درمان در زمینه مشکلات خانواده و زوج ها می‌گوید : با بالا گرفتن مشکلات زوج ها و ایجاد شدن عواطف منفی، باز سازی رابطه و در رأس آن احساسات مثبت زوجین نسبت به یکدیگر بسیار مشکل است و درمان‌های بعدی شاید رابطه را تا حدودی اصلاح کند اما تغییر دادن عواطف و احساساتی که در اثر عدم آشنایی با مهارت های ارتباطی وعدم پذیرش تفاوت ها و در نتیجه عدم ایجاد صمیمیت ایجاد شده‌اند بسیار مشکل و شاید نا ممکن می نمایند و شانس بسیار کمی برای بازگرداندن احساسات مثبت اولیه زوجین نسبت به همدیگر وجود دارد و بهتر است درمانگران توانایی خود را برای بهبود روابط زوجی و آموزش‌های قبل از ازدواج در زمانی متمرکز کنند که هنوز زوج ها مشکلات ارتباطی عمیقی را تجربه نکرده‌اند( مظلومی و همکاران،۱۳۹۰).
از طرف دیگر السون (۱۹۹۹) که یک متخصص خانواده و ازدواج است، بر آمادگی‌هایی که افراد بایستی قبل از ازدواج کسب کنند، تأکید ورزیده و داشتن انتظارات صحیح از ازدواج را در رأس برنامه‌ی آمادگی و غنی‌سازی ازدواج قرار می‌دهد. او بر این باور است که »چون روابط افراد قبل از ازدواج بیشتر گرایش به جنبه‌های عاطفی دارد تا منطقی و این خود در چگونگی انتخاب آنها تأثیرگذار می باشد، لذا آموزش‌ها و مشاوره‌های زوجین به صورت فردی و گروهی برخلاف فضای رمانتیک بین زوجها، به آنها فرصت می‌دهد انتظارات غیرواقع‌بینانه و تصورات مبهم خود را شفّاف سازند(مظلومی و همکاران،۱۳۹۰). آموزش کوششی در جهت اصلاح ارتباط مشکل‌زا در بسیاری از رویکردهای درمانی است. یکی از بهترین روشها برای پرورش دادن یک رابطه زناشویی سازگار، آماده کردن زوجها به آموزش در زمینه مهارتهای ارتباطی است که به آنها کمک خواهد کرد تعارضات زناشویی آتی خود را حل کنند(نظری و همکاران،۱۳۹۲). هدف نهایی این برنامه کمک به استحکام و ثبات ازدواج، کاهش نرخ طلاق و ارتقاء کیفیت ازدواج است در این صورت رضایتمندی زوجین بالا می رود و تمایل به طلاق کاهش می یابد. حتی در بسیاری از ازدواج هایی که طلاق اتفاق نمی افتد، کیفیت ازدواج در برخی از آنها ممکن است ضعیف باشد(پوپنوو و لیتهد^[۳۶]۱۹۹۹، نقل شده در السون،۲۰۰۱).
۲-۲-۶ مزایای برنامه آموزش پیش از ازدواج موفق
-کمک به زوجین برای شروع بهتر زندگی زوجی و ساختن یک رابطه محکم‌تر، ارتقاء مهارت‌های بین فردی و جلوگیری از طلاق.
-ازدواج مستحکم تر، باعث کاهش انتخاب طلاق در زوجین می‌شود.
-کمک به زوجین جهت یادگیری مهارت‌های مهم بین فردی که می تواند برای استحکام ازدواج در هر زمانی به کار می‌رود.
-تشویق زوجین جهت اینکه اگر در زندگی زوجی آینده مشکلی پیدا کردند که نتوانستند از عهده آن برآیند، در جست‌وجوی زوج درمانی برآیند تا اینکه در جست‌وجوی طلاق باشند.
-برانگیختن زوجین تا ارزش حضور در کلاس‌های آموزش نوع ازدواج، در زندگی آینده‌شان را دریابند(آزاد فلاح،۱۳۸۵).
۲-۲-۷ محدودیت ها یا خطرات احتمالی برنامه آموزش پیش از ازدواج
-یکی از محدودیت‌های احتمالی این برنامه این است که احتمالی وجود ندارد که برنامه‌های آموزش پیش از ازدواج از تمام طلاق‌ها پیشگیری کند.
-این کلاس‌ها یک سرمایه‌گذاری خوب برای موفقیت در زندگی زناشویی است. اما بعضی از زوجین بضاعت مالی شرکت در این کلاس‌ها را ندارند. هزینه کلاس‌ها بسته به محتوای برنامه ای که زوجین دریافت می‌کند و اینکه چه کسی آموزش‌ها را ارائه می دهد متغیر است.
-تا زمانی که شرکت در این کلاسها داوطلبی باشد، بسیاری از زوجینی که حتما به این برنامه‌ها نیاز دارند در این دوره‌ها شرکت نخواهند کرد(آزاد فلاح،۱۳۸۵).
۲-۲-۸ انواع آموزش های قبل از ازدواج
آموزشهای قبل از ازدواج در اشکال گوناگونی ارائه می‌شود.برخی از دوره‌ها تنها چند ساعت یا یک تا دو روز طول می‌کشد و مبتنی بر سخنرانی است. برخی از دوره‌ها طولانی‌تر است. و مهارتها و تعاملاتی را بین زوجین فراهم می‌آورد. تحقیقات نشان می‌دهند که دوره‌های مبتنی بر آموزش مهارت، برنامه‌های سازمان یافته‌تری هستند و کارآمدتر به نظر می‌رسند (استنلی و همکاران۱۹۹۵، نقل شده در داو،۲۰۰۲). انجمن‌های آمریکایی برنامه‌های متعددی تدوین کرده‌اند که در تمام ایالت متحده و در دنیا کاربرد وسیعی دارد. این برنامه‌ها عبارتند از: ۱٫ برنامه ارتباط زوجین(cc) 2. برنامه تقویت رابطه( RE) 3. برنامه تقویت رابطه پیش از ازدواج(PREP) 4. برنامه آماده سازی/غنی‌سازیPREPARE/ENRICH 5. برنامه کاربرد عملی مهارتهای ارتباط صمیمی PAIRS.
تاکید تمام این برنامه‌ها به آموزش مهارتهای ارتباطی به زوجین است. اما قالبی که هر برنامه برای خود در نظر گرفته است در جلسات گروهی- فردی، طول مدت برنامه می‌تواند متفاوت باشد.
۲-۲-۸-۱ برنامه ارتباط زوجین(CC)
این برنامه توسط میلر^[۳۷] و شراد(۱۹۹۹) تنظیم شده‌است. اهداف کلی این برنامه عبارتند از: ۱٫ برقرار کردن ارتباط موثر در مورد مشکلات روزمره ۲٫ مدیریت و حل تعارض ۳٫ وسایل و راهبردهایی برای بررسی کردن مشکلات و حل تضادها ۴٫ آگاهی از جنبه‌های نگرشی و رفتاری حل تضادها و ایجاد رابطه. فرایندها و مهارتهایی که در این برنامه آموزش داده می‌شود ناشی از دیدگاه‌های نظری و اصول تئوری سیستم‌ها می باشند. این برنامه ممکن است به عنوان یک برنامه غنی‌سازی و یا درمانی ارائه شود. این برنامه می‌تواند در یک زمان به صورت گروهی و یا به یک زوج ارائه شود. هر جلسه چارچوب‌های مفهومی عملی (سازمان دهنده‌های شناختی، مهارتهای ارتباطی خاص و گزینش‌های رفتاری) و فرایندهای تعاملی(رهنمودها) را برای بحث و حل مشکلات در طول برنامه انتخاب می‌کنند(میلر و شراد۱۹۹۹، نقل شده در سلیمی و همکاران،۱۳۹۰).
۲-۲-۸-۲ برنامه تقویت رابطه (RE)
این برنامه بیش از ۲۵ سال است که به طور وسیعی با هدف ازدواج و نیز آمادگی برای ازدواج مجدد استفاده می‌شود. این برنامه شامل آموزش عملی نگرش‌ها، مهارت‌ها و استراتژی‌ها برای بهبود رابطه، حل مسائل ارتباطی به طور مشارکتی، ایجاد و تداوم صمیمت و رضایت از رابطه می‌باشد. این برنامه شامل سخنرانی، مهارت‌های آموزشی ارتباطی و ایجاد فرصت برای شرکت‌کنندگان جهت تمرین مهارت‌ها به طور خصوصی با ناظر است. با وجودی که تعلیم به صورت گروهی انجام می‌شود. زوجین با یکدیگر تبادل اطلاعات ندارند. این برنامه هم‌چنین به زوجین کمک می کند تا مسائل ارتباطی مهم و تفاوتهای فردی را که باید قبل از ازدواج مورد بررسی قرار گیرد مشخص کنند. از این طریق زوجین اطلاعات مهمی که در مورد یکدیگر است دست می‌یابند (وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده^[۳۸]،۲۰۰۶). هم‌چنین این برنامه به منظور آموزش مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله موثر در کارکرد زناشویی اثربخش طراحی شده است، که در آن از تکنیک‌های رفتاری درمان زناشویی( مانند باکوم و اسپین، لیتلید^[۳۹] ۱۹۹۰، نقل شده در اولیاء،۱۳۸۵). و ایده‌های شبیه به برخی دیگر از برنامه‌های زناشویی آموزش ارتباطات بهره گرفته می‌شود(استنلی و همکاران۱۹۹۹، نقل شده در اولیاء، ۱۳۸۵). نسخه فعلی این برنامه مورد تجدید نظر قرار گرفته و براساس پژوهش های به روز شده به ویژه در حیطه‌های ارتباطات، حل تعارض، تنظیم عواطف، تعهد انتظارات، افزایش صمیمت و تفاوت‌های جنسیتی بنا نهاده شده است. این برنامه شامل عناوین زیر است: علایم خطر مشکلات ارتباطی در آینده، تفاوت‌های جنسیتی، استفاده از ساختار برای ارتقاء امنیت، تکنیک گوینده‌/‌شنونده، حل مسئله، قواعد اصلی برای دست و پنجه نرم کردن با تعارض، راهبردهایی برای مقابله در برابر رویدادهای روشن، ساختن باورها و انتظارات هسته ای، بخشش، تعهد، و نحوه حفظ و ارتقاء شوخ طبعی، دوستی و شور، تمرکز اصلی برنامه بر یادگیری ارتباطات و این مطلب قرار دارد که کدام الگوهای ارتباطی به ازدواج قوی‌تر و کدام الگوها به تخریب ازدواج می‌ انجامد. پنج هدف عمده این برنامه از دیگاه رهبرانش عبارت است از:
ایجاد و تمرین هدایت شده مهارت‌های ارتباطی سازنده و مهارت‌های حل تعارض
روشن سازی و اصلاح باورها و انتظارات ارتباطی
حفظ و ارتقاء شوخ طبعی، دوستی و پیوند معنوی در روابط صمیمانه
حصول توافق بین زوجین بر سر قواعد اصلی جهت دست و پنجه نرم کردن با اختلافات و تعارضاتی که به طور غیر قابل اجتناب در روابط روی خواهند داد.
رشد دهی مهارت‌های لازم جهت ارتقاء درک و حفظ تعهد.
به منظور ایجاد تغییرات مورد انتظار در افراد و زوجین، آموزش نه مهارت در اهداف برنامه RE گنجانده شده است که شامل: مهارت بیانی(ابراز)، مهارت همدلی، مهارت گفت و گو، مذاکره، مهارت حل مسئله یا تعارض، خود تغییر دهی، کمک به تغییر دیگری، تعمیم دهی انتقال، مهارت آموزش نظارت و نگهداری(برگر و هانا۱۹۹۹ ، نقل شده در اولیا،۱۳۸۵).
۲-۲-۸-۳ برنامه تقویت روابط پیش از ازدواج(PREP)

۱۲-کارآمدی مکانیزم های انگیزشی کنشگران برای تحقق مدیریت بصری (شاخص دوازدهم)

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

نتایج آزمون میانگین اهمیت برای «کارآمدی مکانیزم های انگیزشی کنشگران برای تحقق مدیریت بصری» در جدول ۴-۲۹ نشان داده شده است. بر اساس نتایج، از آنجا که عدد معناداری برای این شاخص کمتر از ۵ درصد (عدد معناداری = ۰۰۴/۰) است، فرضیه H0 در سطح اطمینان ۵/۹۹% رد می شود. رد فرضیه H0 به این معنی است که درصد وجود شاخص «کارآمدی مکانیزم های انگیزشی کنشگران برای تحقق مدیریت بصری» به عنوان یک ظرفیت سازمانی در حد متوسط نیست. با توجه به اینکه مقدار t محاسبه شده برای این شاخص کوچکتر از ۹۶/۱- است، بنابراین درصد وجود این شاخص به عنوان یک ظرفیت سازمانی کمتر از ۳ است و این بدان معنی است که ظرفیت سازمانی برای «کارآمدی مکانیزم های انگیزشی کنشگران برای تحقق مدیریت بصری» وجود ندارد. (رد شاخص دوازدهم).
جدول ۴-۲۹ نتایج آزمون One-Sample Test جهت بررسی وضعیت کارآمدی مکانیزم های انگیزشی کنشگران برای تحقق مدیریت بصری (شاخص دوازدهم)

شاخص
اختلاف میانگین
عدد معناداری
آماره t
وضعیت فرضیه

کارآمدی مکانیزم های انگیزشی کنشگران برای تحقق مدیریت بصری
۵۹۶۱/۰-
۰۰۰/۰
۰۸۰/۵-
کارآمدی مکانیزم های انگیزشی کنشگران برای تحقق مدیریت بصری وجود ندارد.

شاخص ۱۳ ،۱۵و ۱۶ در بعد کنترل و نظارت به بررسی مولفه های ارزیابی- مشاوره، رویه نظارت و ارائه گزارش وبازخورد پرداخته است.
۱۳- ترجیحات و اهمیت تحقق مدیریت بصری در وظایف شهرداری (شاخص سیزدهم)
نتایج آزمون میانگین اهمیت برای «ترجیحات و اهمیت تحقق مدیریت بصری در وظایف شهرداری» در جدول ۴-۳۰ نشان داده شده است. بر اساس نتایج، از آنجا که عدد معناداری برای این شاخص بیشتر از ۵ درصد (عدد معناداری = ۳۱۲/۰) است، فرضیه H0 در سطح اطمینان ۵/۹۹% تأیید می شود. تأیید فرضیه H0 به این معنی است که اهمیت شاخص «ترجیحات و اهمیت تحقق مدیریت بصری در وظایف شهرداری» در حد متوسط است. با توجه به اینکه مقدار t محاسبه شده برای این شاخص بزرگتر از ۹۶/۱- است، بنابراین میانگین اهمیت این شاخص کمتر از ۳ است و این بدان معنی است که ظرفیت سازمانی برای «ترجیحات و اهمیت تحقق مدیریت بصری در وظایف شهرداری» اندکی کمتر از حد متوسط وجود دارد (عدم تأیید شاخص سیزدهم).
جدول ۴-۳۰: نتایج آزمون One-Sample Test جهت بررسی وضعیت شاخص ترجیحات و اهمیت مدیریت بصری در سیاستها وبرنامه های شهرداری (شاخص سیزدهم)

شاخص
اختلاف میانگین
عدد معناداری
آماره t
وضعیت فرضیه

ترجیحات و اهمیت تحقق مدیریت بصری در وظایف شهرداری
۱۲۹۶/۰-
۳۱۲/۰

نمونه­های تحقیق با علم، آگاهی و صداقت به همه سئوالات پاسخ داده­اند.
مردم شهر تهران به کشتی و فوتبال علاقه مند هستند.
۹٫۱٫ محدودیت­های پژوهش:
سطح سواد و درک آزمودنی­ها از سئوالات پرسشنامه.
۱۰٫۱٫ تعریف واژه ­ها و اصطلاحات:
تقاضای بازار: تقاضای بازار مجموعه ­ای از سازه­های ضروری است که با بازی ارتباط دارد و این همان چیزی است که تیم ورزشی می ­تواند به مشتریان دور اندیش خود اعطا کند
علاقه مند: کسانی که طرفدار یکی از رشته­ های فوتبال یا کشتی هستند ودر طی یک سال اخیر حداقل یک بار به دیدن مسابقات این رشته­ها رفته باشند.
بازاریابی ورزشی: بازاریابی ورزشی عبارت است از پیش بینی، مدیریت، و تأمین نیاز­ها و خواسته­ های مشتریان از طریق به کارگیری و اجرای اصول بازاریابی.
لیگ­های برتر فوتبال و کشتی: مجموعه مسابقاتی که در طی یک سال به صورت رفت و برگشت (دور­ ای) بین تیم­های حاضر در هر یک از ۲لیگ مذکور برگزار می­ شود.

فصل دوم

(ادبیات و پیشینه پژوهش)
۱٫۲٫ مقدمه:
مطالب این فصل در دو بخش آورده شده است. در بخش اول به تاریخچه­ای در باره۲ لیگ فوتبال و کشتی، به عنوان تامین کننده محصول ورزشی (رقابت) پرداخته شده است. سپس در بخش دوم درباره مفاهیم بازاریابی، بازاریابی ورزشی، عرضه و تقاضا، عرضه و تقاضای در ورزش و تقاضای بازار ورزشی به بحث پرداخته ایم. بخش سوم محصول ورزشی را در بر میگیرد. در بخش چهارم مشتریان ورزشی را به عنوان مصرف کننده مورد بررسی قرار میدهیم. سپس در بخش پنجم مدل نظری تحقیق و پیشینه­ های داخلی و خارجی را مرور می­کنیم.
بررسی پیشینه تحقیق معمولا نقدی از دانش موجود در مورد پژوهش است که اگر به درستی صورت گیرد به فهم بهتر مسئله مورد تحقیق کمک شایانی نموده و یافته­های تحقیق را به
پژوهش­های قبلی مرتب می­سازد.
۲٫۲٫ تولید کنندگان محصول ورزشی در رشته­ های ۱- فوتبال ۲- کشتی:
۱٫۲٫۲٫ تولید کنندگان فوتبال:
کار اصلی سازمان­های خدمات محور مانند باشگاه­ها تولید و فروش یک محصول خالص به نام بازی است (معماری، ۱۳۸۶).
الف: آغاز فوتبال در ایران:
بیش از یک قرن پیش در سال ۱۲۸۶ هجری شمسی۱۹۰۷ (میلادی) یک سال پس از انقلاب مشروطه با مساعی کمپ بل سفیر دولت وقت انگلستان در ایران، یک دوره مسابقات فوتبال با عنوان ( آسوسییشن کاپ ) میان تیم­های (سفارت خانه)، (تلگراف خانه)، (بانک شاهی) و یکی دو تیم ایرانی مرکب از کارکنان سفارت خانه، تلگراف خانه و بانک شاهی در تهران بر پا شد.
گرچه نخستین بار کارکنان ایرانی سفارت خانه انگلستان در تهران و یا فرزندان آن­ها در محوطه سفارت خانه و سپس دانش آموزان ایرانی مدارس خارجی در تهران با ورزش­های نوین همچون فوتبال، بیسبال، گلف و تنیس آشنا شدند و شیوه بازی و قوائد و قوانین آن را به بیرون منتقل کردند وسرایت بخشیدند اما برپایی مسابقات ورزشی میان انگلیسی­های مقیم ایران در میدان مشق، محل کنونی وزارت خارجه، شور و شوق به وجود آمده میان نوجوانان و جوانان گرد آمده در آنجا زمینه­ای جدی برای تشکیل گروه ­های ورزشی در پایتخت، فراهم آورد. به این ترتیب سال­هایی چند پس از برگذاری رقابت­های آسوسییشن کاپ، اولین “کلوب” ورزشی در تهران اعلام موجودیت کرد: در سال ۱۲۹۹ ه-ش با مراجعت برادران خان سردار از سوئیس به ایران، “کلوب ایران” با مساعی این سه برادر و مشارکت تنی چند از نخستین توپ زن­های ایرانی که در بانک شاهی و سفارت خانه پا به توپ شده بودند تشکیل شد (باستانی راد و همکاران).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

ب: شکل گیری نخستین باشگاه ها:
اما مرحله بعد حال و هو ا، سازمان دهی و قوائد دیگری داشت. در دوران شش ساله ۱۳۱۶ – ۱۳۲۳ و به بیانی دیگر قبل از جنگ جهانی دوم و بخشی از دوران جنگ که نیرو­های متفقین نیز در ایران حضور داشتند باشگاه­ها ظهور پیدا کردند و ورزش­های نوین در باشگاه­های نو تأسیس، مأوی یافتند ضمن آنکه ورزش در سطح محلات هم چنان زنده بود.
در این شش ساله سه باشگاه دولتی راه آهن (۱۳۷۷)، بانک ملی (۱۳۱۸)، کارگر آبادان (۱۳۲۱) و شش باشگاه خصوصی در تهران به نام های: نیرو وراستی (۱۳۲۰)، جوان (۱۳۱۸)، شاهین (۱۳۲۱)،درارایی (۱۳۲۱)، آرارات (۱۳۲۲)، دوچرخه سواران و سپس تاج (۱۳۲۳) حیات آغاز کردند. در پی آن باشگاه­های دولتی دخانیات و آتش نشانی و باشگاه­های خصوص جم آبادان و بوستان ورزش نیز موجودیت اعلام کردند. آن چه که در خور عنایت بود، سازمان یافته شدن ورزش در ایران از مجرای باشگاه­های نو تاسیس با حداقل امکانات مادی و مالی بود که خود انگیختگی، خود جوشی و امکان آفرینی از ویژگی­های بارز این باشگاه­های نو حیات، قلمداد می­شد. باشگاه­های دولتی از امکانات دولتی بهره مند بوده و باشگاه تاج نیز پس از سال ۱۳۳۲ از ردیف بودجه دولتی برخوردار شد. شایان توجه آنکه دو باشگاه تاج و شاهین که از طیف­های گسترده هواداران برخوردار بودند، از همان سال­های پایانی دهه بیست و آغازین دهه ۱۳۳۰، به گسترش تشکیلاتی دست پازدند و در شهر­های مختلف اقدام به تأسیس شعبه کردند. باشگاه شاهین تا سال ۱۳۴۶ دارای ۶۲ شعبه در سراسر کشور بود. باشگاه تاج نیز شعب متعددی را در سراسر کشور دارا بوده و زیر مجموعه­هایی با عناوین افسر و دیهیم را نیز در بر می­گرفت. در سال­های اولیه دهه ۱۳۴۰، اتفاق دیگری در عرصه باشگاه داری به وقوع پیوست و آن رخ نمایی باشگاه­های تحت مدیریت نهاد­های نظامی و انتظامی بود. با شگاه عقاب تحت مدیریت نیروی هوایی، باشگاه­های پاس و شهربانی تحت مدیریت شهربانی کل کشور و باشگاه دژبان وابسته به دژبان مرکز. هنگامی که باشگاه برق وابسته به مدیریت برق منطقه­ای تهران نیز به جرگه رقابت­های ورزشی وارد شد کفه ترازو به نحو محسوسی به جانب باشگاه­های دولتی – نظامی سنگین­تر شد و باشگاه داری در ایران بیش از پیش سمت دولتی شدن به خود گرفت. رخداد­های نیمه دهه ۱۳۴۰ و مشکلات به وجود آمده در سازمان تربیت بدنی وقت به کناره گیری باشگاه­های صاحب پیشینه­ای چون شاهین، دارایی و تهران از مسابقات انجامید. گرچه این باشگاه­ها در ابتدای دهه ۵۰ حیات مجدد خود را آغاز کردند اما وقفه چند ساله و غیبت از عرصه رقابت­ها به طور طبیعی آثار و عوارض خود را بر کیفیت حضور آن­ها گذاشته بود.
به رغم آنکه باشگاه­های کوچکی همچون کیان و شعاع که در دهه­های قبل شکل گرفته بودند تا میانه دهه ۴۰ فعالیت داشتند و در سال ۱۳۴۲ ه- ش نیز باشگاه پیکان و پرسپولیس نیز به عرصه رقابت­ها وارد شدند و باشگاه آرارات نیز به سان گدشته در رقابت­ها حضور می­یافت، اما وزن باشگاه­های دولتی نظامی در میانه میدان رقابت­ها بسیار سنگین­تر شده بود.
اما جدی­ترین مرحله باشگاه داری در ایران در دهه ۵۰ رقم خورد. آغاز رقابت­های منظم و سراسری لیگ در رشته فوتبال و سپس در رشته­ های والیبال، بسکتبال و کشتی نیاز به سازمانی منسجم­تر و تعریف شده­تر داشت. شروع رقابت­های جام تخت جمشید و رقابت­های زیر گروه آن از سال ۱۳۵۲، فوتبال باشگاهی را به دوران شبه حرفه­ای رهنمون ساخت و حدود دو سال پس از آن پیش پرداخت­ها و حقوق­های ماهانه باب شد (باستانی راد و همکاران، ۱۳۸۶).
اما این مسیر نیز در همان مراحل اولیه خود باقی ماند. اتفاق تاریخی سیاسی سال ۱۳۵۷ و تغییر نظام سیاسی، وضعیت عرصه ­های گوناگون از جمله ورزش را دگرگون ساخت. گرچه در اثر وقوع انقلاب بر هم خوردن نظم پیشین و استقرار نظم نوین، بسی طبیعی است، اما نظم نوین در ورزش کشور به زودی مستقر نشد. برخورد سیاسی با مقوله ورزش، زیر سئوال رفتن ورزش قهرمانی، دولتی شدن باشگاه­های بزرگ، جایگزینی مناسبات آماتوری در قبال مناسبات شبه حرفه­ای دهه ۵۰، بی سازمانی فدراسیون­های ورزشی، در هم ریختن سازمان رقابت­های سراسری داخلی، بی امکاناتی باشگاه­ها و. . . مدت زمان مدیدی مانع از آن بود که سازمان قهرمانی و مدیریت باشگاه داری متناسب با آن به گونه ­ای منطقی و ضروری شکل گیرد. در دوران جدید بیش از یک دهه زمان صرف شد تا نظم تازه­ای برقرار شود. در دهه ۷۰ با برپا شدن لیگ سراسری ضرورت سازمان یافتگی ورزش در چارچوب باشگاه­ها، بیش از گذشته احساس شد. در وضعیت جدید و در شرایطی که مناسبات مالی مجدداً به عرصه ورزش قهرمانی بازگشت، بانک­ها و صنایع و ادرات دولتی در مدار باشگاه داری، فعالیت آغاز کردند. در آستانه دهه ۷۰ به این سو بانک­های تجارت، صنعت و معدن و کشاورزی و صنایع ایران خودرو، سایپا، بهمن، صنام، صبا باطری و همچنین برق شیراز، فجر سپاه و. . . باشگاه دار شدند که تعدادی از آن­ها هنوز در عرصه رقابت­ها فعالند و در زمره باشگاه­های پر هزینه به حساب می­آیند. حضور در رقابت­های سراسری فوتبال بسیار پر هزینه است. در نتیجه در عمل عرصه به طور کامل در اختیار باشگاه­ای دولتی است اعم از اینکه منشأ نظامی – انتظامی، بانکی، صنعتی یا خدماتی داشته باشند و یا چون دو باشگاه بزرگ استقلال و پرسپولیس، اساساً باشگاه دولتی با مدیریت انتصابی و ارتزاق کننده از بودجه عمومی به حساب آیند. در این دوران، معدود تجارب باشگاه داری خصوصی همچون شموشک نوشهر و استقلال اهواز، شکل گرفته­اند که با انواع تهدید­های ناپایدار کننده مواجهند و تضمینی برای سیر طبیعی آن­ها وجود ندارد (باستانی راد و همکاران، ۱۳۸۶).
ج: مسابقات لیگ فوتبال در ایران:
زمان تاسیس فدراسیون فوتبال کشورمان به سال ۱۳۲۵ هجری شمسی برمی گردد. مسابقات باشگاهی در کشورمان نیز در همان سال آغاز شد ( پاشا اسدی. (۱۳۷۹ گذر از مرحله سنتی و جایگزین شدن شیوه ­های مدرن در فوتبال ایران زمان ۳۰ ساله­ای را طی کرده است. فوتبال ایران از سال ۱۳۲۰ تا ۱۳۴۲ به مدت ۲۰ سال در پیکار­های منطقه­ای و رقابت­های بین المللی تنها به کسب عنوان نایب قهرمانی اولین دوره­ فوتبال بازی­های آسیایی سال ۱۹۵۱ دهلی دست یافته است.
فوتبال ایران طی این دو دهه به شیوه سنتی و کلاسیک اداره و رهبری می­شد و طی این مدت چهارچوب و قالب مشخص برای انتخاب ترکیب تیم ملی، برگزاری مسابقات سالیانه تحت عنوان فوتبال، کلنی یا منتخب استان­ها بود در پایان هر سال یکی از مراکز استان­ها این مسابقات را برگزار و از بین بازیکنان شرکت کننده، تعدادی را برای تمرینات تیم ملی فوتبال انتخاب و به پایتخت فرا می­خواندند. از سال ۱۳۳۷ فوتبال ایران همزمان با سایر کشور­های دنیا شروع به تغییراتی کرد. برای پیکار و رقابت با حریفان خارجی، حفظ بافت کلاسیک و ساختار سنتی فوتبال ایران دیگر غیر ممکن به نظر می­رسید و دشواری­های را موجب گردیده بود.
در این سال­ها فوتبال ایران به مکانیسم جدیدی برای ایجاد تحول در سطح مسابقات داخلی جهت بهره وری و حداکثر استفاده از امکانات و استعداد­ها نیازمند بود. این مکانیسم در سال ۱۳۳۹ با انجام مسابقات فوتبال سراسری باشگاه­های ایران وارد عمل شد. با وجود پاره­ای مخالفت­ها این مسابقات بیش از دو سال دوام نیافت و بار دیگر شیوه کلاسیک، جای مکانیسم تازه را گرفت و فوتبال به همان شیوه قهرمانی منتخب استان­ها ادامه پیدا کرد. با توجه به موفقیت­های تیم ملی فوتبال ایران در طی این سال­ها دیگر بار انجام مسابقات فوتبال قهرمانی باشگاه­های کشور را برای پاسخگویی به نیاز­ها، ایجاد انگیزه لازم برای رشد بیشتر فوتبال در بین جوانان ضروری می­نمود. تا جایی که در سال ۱۳۴۷ دومین دوره­ فوتبال قهرمانی کشور پس از ۱۱ سال مسکوت ماندن با شرکت باشگاه­های قهرمان مراکز برگزار گردید. در دهه ۳۰ و ۴۰ تهران و خوزستان دو قطب فوتبال ایران بودند و آذربایجان شرقی، اصفهان و خراسان قدرت­های بینابین در میان این دو قطب بودند. از سال ۱۳۵۰ به بعد رشت، ساری، انزلی، خرم آباد، کرمان و فارس به جرگه صاحبان قدرت نسبی فوتبال در کشور پیوستند که با انجام اولین دوره جام تخت جمشید در سال ۱۳۵۲ این وضعیت دگرگون شد و بر خلاف دوره­ های اول و دوم مسابقات قهرمانی باشگاه­های کشور، این بار با پشتوانه تشکیلاتی، سازمانی و وجود یک تئوری نسبتا مدرن همراه شد مسابقات جام تخت جمشید در ۵ دوره برگزار شد اما دوره ششم آن نیمه تمام باقی ماند. با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تغییر در ساختار و شیوه اجرایی مسابقات فوتبال در ایران، این مسابقات نیز تعطیل شد (شبیبی، ۱۳۷۸) پس از انقلاب این مسابقات به صورت پیکار منتخب استان­ها برگزار می­شد تا اینکه در سال ۱۳۶۸ اولین دوره لیگ کشور با نام قدس و سپس آزادگان آغاز و پس از آن بصورت تقریبا منظم هر ساله پیگیری شد (پاشا اسدی، ۱۳۷۹) البته در این سال­ها تعداد تیم­های لیگ چند بار تغییر کرده است. از سال ۱۳۸۰ به بعد تغییراتی در لیگ داده شد و از آن سال به بعد لیگ به صورت لیگ حرفه­ای درآمد و تاکنون ۱۱دوره آن انجام شده است. دوره دوازدهم آن با نام لیگ برتر جام خلیج فارس با حضور ۱۶ تیم در حال برگزاری است.
۲٫۱٫۲٫ تولید کنندگان کشتی:
الف: تاریخچه کشتى در جهان:
بسیارى از کتیبه‌هائى که روزگاران قدیم و حدود پنج‌هزار سال پیش به‌جاى مانده ثابت مى‌کند که کشتى در میان مصریان و آشوریان رواج بسیار داشته است. در کتیبه‌هائى که در دهکده بنى‌حسن، در کنار رود نیل، از دوران مصر باستان به‌دست آمده، صد­ها نقاشى از حالات مختلف کشتى گرفتن دیده مى‌شود، و هر تصویر بیانگر اجراء یک فن خاص کشتى است. در سال ۱۹۳۸ میلادی، در ویرانه‌هاى معبد ”کیافاجه“ (در بین‌النهرین، نزدیک بغداد) دو لوح سنگى و برنزى به‌دست آمد که بر روى آن شکل‌هاى برجسته‌اى از مبارزه کشتى‌گیران دیده مى‌شود. این لوح‌­ها متعلق به سومریان در سه هزار سال پیش از میلاد است.
در مسابقات جهانى و بازى‌هاى المپیک، هر بار حدود ۵۰۰ کشتى‌گیر قدرتمند، از سراسر دنیا قدم به میدان مسابقه مى‌گذارند که در آن میان، کشورهاى شوروى (روسیه و کشورهاى تازه استقلال یافته آن)، آمریکا، آلمان، بلغارستان، ترکیه و ایران از قدرت‌هاى برتر کشتى جهان به‌شمار مى‌روند. معروف‌ترین کشتى‌گیران جهان عبارتند از: جورج هاکن اشمیدت، معروف به شیر روسی. این پهلوان به مدت ده سال (از سال ۱۸۹۸ تا سال ۱۹۰۸) از هیچ حریفى شکست نخورد. هاکن اشمیدت در سال ۱۹۶۸ در سن ۹۱ سالگى درگذشت.
- یاشار دوغو، کشتى‌گیر معروف ترکیه و فاتح مدال طلاى المپیک ۱۹۴۸ (در وزن ۷۳ کیلوگرم) و قهرمان جهان در سال ۱۹۵۱. - حمید کاپلان (ترکیه)، کشتى‌گیر سنگین‌وزن و قهرمان المپیک ۱۹۵۶ و قهرمان جهان در سال ۱۹۵۸. - الکساندر مدوید (شوروی)، برنده مدال طلا در المپیک‌هاى ۶۴، ۶۸، ۷۲ و قهرمان دنیا در سال‌هاى ۶۲، ۶۳، ۶۷، ۶۹، ۷۰ و ۷۱. افتخارات و پیروزى‌هاى مدوید در تاریخ کشتى جهان بى‌نظیر است. - واتانابه (ژاپن)، تنها کشتى‌گیر بدون شکست جهان و قهرمان المپیک و دنیا در سال‌هاى ۶۴-۶۳-۱۹۶۲. واتانابه در طى سال‌هاى ورزش خود ۱۸۶ کشتى در میدان‌هاى ملى و بین‌المللى گرفت و در هیچ‌یک از آن­ها مغلوب نشد.
تاریخچه تغییرات زمان مسابقات کشتى از نخستین دوره بازى‌هاى المپیک در سال ۱۸۹۶ که کشتى وارد مسابقات شد، زمان معینى براى آن وجود نداشت و دو حریف آنقدر مبارزه مى‌کردند تا یکى از آن­ها بر دیگرى پیروز شود. به‌عنوان مثال، در بازى‌هاى المپیک استکهلم (سال ۱۹۱۲)، یکى از مسابقات یازده ساعت به داراز کشید و چون نتیجه‌اى حاصل نشد، داوران مسابقه به هر دو حریف مدال نقره دادند!
با تکرار این وضع، گردانندگان مسابقات کشتی، حداکثر ۲۰ دقیقه زمان براى هر مسابقه قرار دادند. ولی، این زمان را هم به‌تدریج کم کردند و به ۱۵ دقیقه، و سپس ۱۲ دقیقه کاهش دادند. ظرف مدت کوتاهى طبق تصمیم کنگره‌هاى بین‌المللى مدت کشتى به دو وقت ۵ دقیقه‌اى و جمعاً به ۱۰ دقیقه رسید. از اوایل ژانویه سال ۱۹۶۷ برابر با یازدهم دى‌ماه ۱۳۴۵، مسابقه‌هاى کشتی، در ۳ وقت ۳ دقیقه‌اى که بین هر ۳ دقیقه یک دقیقه استراحت داده مى‌شد، تقلیل یافت. در تصمیمات بعدى فدراسیون بین‌المللى کشتی، مدت مبارزه کشتى به ۲ وقت ۳ دقیقه‌اى با یک دقیقه استراحت بین دو مرحله کاهش یافت. و امروز، زمان کشتى به ۵ دقیقه قانونى و در صورت تساوى تا ۳ دقیقه وقت اضافى که جمعاً ۸ دقیقه مى‌باشد و براى رده‌هاى سنى جوانان و بزرگسالان رسیده است، که در مورد نونهالان و نوجوانان، این وقت به ۴ دقیقه و در صورت تساوی، ۳ دقیقه وقت اضافى که جمعاً ۷ دقیقه مى‌شود تقلیل یافته است.
ب: آغازکشتی در ایران:
ورزش کشتى در ایران قدیم در زندگى و سنت‌هاى ما ایرانیان به قدرى ریشه دوانیده که تبدیل به یک ورزش ملى شده است. درباره کلمه کشتى و اینکه به چه معنى است و از کجا ریشه گرفته است، باید گفت که زرتشتیان و پارسیان باستان، هنگام غروب آفتاب، بندى به کمر خود مى‌بستند و در برابر کانون آتش به دعا خواندن مى‌پرداختند، آن کمربند کَستى نامیده مى‌شد، و کشتى گرفتن هم از این کلمه آمده، به معنى کمر یکدیگر را گرفتن. در کتاب زرتشتیان آمده است که شال یا کمربند یک پهلوان که به ورزش کشتى مى‌پردازد، از جنس ابریشم یا پشم گوسفند و به‌دست زن موبدى بافته مى‌شود، که داراى ۷۲ نخ و سمبل ۷۲ فصل کتاب مقدس است و ۶ رشته دارد به‌نام ۶ بخش کتاب اوستا و یا اینکه به شش گاهنبار (جشن‌هاى دینى سال) اشاره دارد، و هر رشته ۱۲ تا مى‌خورد به‌نام ۱۲ ماه سال. این شال سه دور به‌ دور کمر بسته مى‌شود، که اشاره به کردار نیک، پندار نیک، گفتار نیک دارد.
در شاهنامه فردوسی، درباره کشتى بسیار گفته شده و از صفات رستم و دیگر پهلوانان شاهنامه؛ کشتى گرفتن، مهارت، قدرت فراوان آن­ها در این فن است.
کشتى در بین ایرانیان از همان روزگاران نخست، که مردم براى حفظ جان خود از دست دشمنان و خطرات گوناگون در پى ابداع لوازم جنگى بوده‌اند به‌صورت درگیرى و تلاش رواج داشته و گاه به کشتن پهلوانان مغلوب مى‌انجامیده است، ولى چنان‌که از شاهنامه استنباط مى‌شود، کشتى با قواعد و مقرراتى به‌طور سواره یا پیاده و یا گاهى در چند نوبت انجام مى‌شده است.، و مترجمان که همراه دو پهلوان به محل کشتى مى‌رفتند تقریباً به‌طور غیرمستقیم در طرز اجراء کشتی، نظارت و داورى داشته‌اند. از آنجا که پهلوانان در بین اهل دیوان و سایر طبقات محبوبیتى داشته‌اند، جوانان نوخاسته مى‌کوشیدند با پیروى از راه و روشى مطلوب در ردیف پهلوانان صاحب نام قرار گیرند و صاحب زنگ و ضرب شوند. بعضى از استادان فن کشتی، با پى‌گیرى خاص، شاگردانى را که از استعدادهاى استثنائى و اندامى مناسب برخوردار بودند، مورد تشویق و آموزش فنون مخصوص، و تمرینات منظم قرار داده، براى پیشرفت آن­ها از فنون نامتداول سود مى‌بردند و چه بسا سال‌­ها چنین بوده است و کمتر کسى مى‌توانست این فنون استنثائى را بدل کند. استادان فن، با در نظر گرفتن خصوصیات بدنى هر کشتى‌گیر، فنون خاصى به آن­ها مى‌آموختند تا بتوانند بر حریفان خود پیروز شوند. در مورد پدید آمدن نام‌هاى فنون، آنچه به حدس مى‌توان دریافت، این است که، استادان فن، با توجه به شکل ظاهرى و طرز اجراء فنون و با استمداد از ذوق و سلیقه شخصی، نامى براى آن فن برمى‌گزیده‌اند. در ایران باستان، عنوان جهان پهلوان از منصب‌هاى عالى ارتشى بوده است، و همه ساله پس از مسابقات کشتی، پهلوانان اول کشور، به‌عنوان پهلوان پایتخت منصوب مى‌شدند.
کشتى گرفتن در تاریخ ایران، مدتى بعد از حمله مغول رسمیت بیشترى پیدا کرد و چهره پهلوانان نامدار ایران، شناخته‌تر شد. کشتى میدانى و پهلوانى که مدت‌­ها بعد از حمله مغول‌­ها متروک مانده بود، در دوران ”اوکتاى قاآن“ دوباره رونق گرفت و توجه به پسر چنگیزخان را به خود جلب کرد. در عهد باستان و نیز دوران قدیم، کشتى و پهلوانى گاهى به‌صورت عیارى و گاهى به‌عنوان صوفیگرى و زمانى به طریق فتوّت پا به عرصه جامعه گذاشت. نقش پهلوانى که نشأت گرفته از روح خداجوئی، کرم و تقوی، صلاح و خیر، تواضع و رحمت مى‌باشد، در قرن هشتم هجرى که هر قسمت از خاک ایران تحت سیطره اتابکى بود، به‌صورت فعال خود یعنى عیارى بازگشته بود. یکى از پهلوانان آن عصر به‌نام ”اسد کرمانی“ بر شاه شجاع اتابک فارس شورید و مدت‌­ها با او به جنگ و ستیز برخاست از پهلوانان نامى ایران که در اواخر قرن هشتم هجرى از سرزمین ایران برخاست، پهلوان ”پوریاى ولی“ بود که مرشدان، جوانمردان، عارفان، شعراى به‌نام عصر خود بوده است.
از دیگر پهلوانان عیار که در زمان خود از شهرت و شجاعت خاصى همراه با روح جوانمردى و فتوّت و اخوّت برخوردار بود ”عبدالرزاق بیهقی“ بود که در نهضت سربداران خراسان با ستمکارى‌هاى حکام بیگانه مبارزه کرد. او ابتدا مقام جهان پهلوان داشت و بعد­ها به همت و کوشش عالی خود، نهضت سربداران خراسان را به ثمر رساند و به‌عنوان سلسله دودمان طایفه سربداران خراسان شناخته شد. تاریخ کشتى پهلوانى ایران، سرشار از نام‌هاى آشنائى است که قدرت بدنى و نیروى خود را در راه مبارزه با بى‌عدالتى و دفاع از مظلومان به‌کار برده‌اند از پهلوانان قدیم؛ پوریاى ولی، عبدالرزاق بیهقی، مفرد قلندر، فیله همدانی، شمس محمد، محمد مالانى و یوسف ساوی، شهرت و محبوبیتى بیشتر دارند و از پهلوانان دوره معاصر مى‌توان به نام‌هاى مشهورى همچون ابراهیم یزدی، اکبر خراسانی، حاج محمدصادق بلورفروش و حاج سیدحسن رزاز اشاره کرد.
در اینجا مى‌توان از چند پهلوان استثنائی، صاحب بازوبند و زنگ و ضرب با فنون استثنائى که شگرد آن­ها بود نام برد، که عبارتند از: پهلوان شعبان سیاه (سربندپی)، ابراهیم یزدى معروف به یزدى بزرگ (کُنده این خاک و آن خاک)، حاج رضاقلى (توشاخ)، پهلوان اکبر خراسانى (زیر، سگک و کلاته)، محمد یزدى کوچک (قوس و دست تو)، پهلوان صادق قمى (میانکوب). پهلوان اکبر خراسانى از جمله افراد استثنائى عالم کشتى بود که علاوه بر بدن خارق‌العاده از هوش و خردى سرشار برخوردار و مردى پاکدامن بود.
ایران از سال ۱۹۴۸ (المپیک لندن) قدم به صحنه‌هاى بین‌المللى نهاد و به‌عنوان یک قدرت قابل ملاحظه و درجه اول مطرح شد. درخشان‌ترین پیروزى ایران، دوبار کسب مقام قهرمانى جهان در سال‌هاى ۱۹۶۱ (یوکوهاما - ژاپن) و ۱۹۶۵ (منچستر - انگلستان) بوده است، ضمن آنکه در قاره آسیا، اغلب به مقام قهرمانى دست یافته است. مشهورترین کشتى‌گیران ایران که در مسابقات قهرمانى جهان و بازى‌هاى المپیک مدال گرفته‌اند، عبارتند از: جهان پهلوان غلامرضا تختی، عباس زندی، حبیبی، سیف‌پور، محمدعلى صنعتکاران، منصور مهدى‌زاده، عبدالله موحد، ابراهیم جوادی، شمس‌الدین سیدعباسی، محسن فرح‌وشی، منصور بزرگر، محمدرضا نوائی، رمضان خدر، رضا سوخته‌سرائی، محمدحسین محبی، محمدحسن محبی، مجید ترکان، عسگرى محمدیان، علیرضا سلیمانی، رسول خادم، امیررضا خادم، غلامرضا محمدی، عباس جدیدىورزش کُشتى از دوران باستان به شکل‌هاى مختلف در اکثر کشور­ها، شهر­ها، و قبایل، براى مردم آشنا و شاید از دوران‌هاى نخستین ظهور انسان، بر روى کره زمین بوده، و در اوقات فراغت یا در جنگل‌­ها به شکل طبیعى و غریزى اجراء مى‌شده است. بخشى از اوقات فراغت انسان‌هاى اولیه به‌منظور کسب مهارت و آمادگى لازم، به کُشتى گرفتن اختصاص مى‌یافت، زیرا، موقعیت و مقام مردانى که زورمندتر از بقیه بودند بیشتر بود تا جائى که اینان رئیس و فرمانده بقیه مى‌شدند.
۳٫۲٫ مفاهیم بازاریابی:

ماده ی ۲۹ می گوید: اگر محل استقرار سیستم اطلاعاتی با محل استقرار دریافت داده پیام مختلف باشد، مطابق قاعده ی زیر عمل می شود:
الف) محل تجاری یا کاریِ اصل ساز محل ارسال داده پیام است و محل تجاری یا کاریِ مخاطب، محل دریافت داده پیام است، مگر آن که خلاف آن توافق شده باشد.
ب) اگر اصل ساز بیش از یک محل تجاری یا کاری داشته باشد، نزدیک ترین محل به اصل معامله، محل تجاری یا کاری خواهد بود؛ در غیر این صورت، محل اصلی شرکت، محل تجاری یا کاری است.
ج) اگر اصل ساز یا مخاطب فاقد محل تجاری یا کاری باشند، اقامتگاه قانونی آنان ملاک خواهد بود.
ماده ی ۳۰ می گوید: آثار حقوقی پس از انتساب، دریافت تصدیق و زمان و مکان ارسال و دریافت داده پیام، موضوع فصول دوم تا چهارم مبحث چهارم این قانون و همچنین محتوای داده پیام تابع قواعد عمومی است».
به نظر می رسد علّت این که در معاملات پُستی آن اختلاف نظرها وجود دارد، ولی در قراردادهای الکترونیک اصل مقبولی وجود دارد (اعتبار نظریه ی وصول)، آن است که در پست الکترونیکی هیچ شخصی حقیقی واسط پیام نیست؛ بنابراین، علی رغم شباهت ظاهری و اسمی بین آن و پست معمولی، نمی توان احکام مشابهی برای آنها قایل شد و بنابراین، پست الکترونیکی در ردیف سایر وسایل یاد شده، نظیر تلکس و فاکس قرار می گیرد و زمان و مکان وصول، ملاک تحقّق ایجاب و قبول خواهد بود. قانون نمونه ی ۱۹۹۶ آنسیترال در تجارت الکترونیک، تمهیداتی در این زمینه اندیشیده که موجب کاهش اختلاف بین طرفین می شود:

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

الف) اگر مرسل الیه، سامانه ی اطلاع رسانی^(۱) خاصی را معیّن و به ارسال کننده اعلام کرده باشد، پیام ها از زمان ورود به همان سامانه، وصول شده محسوب می شود، وگرنه [وقتی] که پیام توسط مرسلٌ الیه بازیافت شود، ملاک، زمان وصول خواهد بود.
ب) اگر مرسل الیه هیچ سامانه ای را معیّن نکرده باشد، زمان ورود به هر سامانه ی اطلاع رسانیِ متعلّق به وی، زمان وصول است.
ج) اگر طرفین بیش از یک محل تجارت داشته باشند، سامانه ای که در محلی واقع است که نزدیک ترین ارتباط را با معامله ی مورد نظر دارد، باید پیام را دریافت کند، وگرنه محلّ اصلیِ تجارت ارسال کننده یا مرسلٌ الیه، مقرّ سامانه ای مورد نظر شناخته خواهد شد.
همان گونه که ملاحظه می شود، این مقرّرات در مواد ۲۷ تا ۲۹ قانون تجارت الکترونیک ایران نیز منعکس است.

۴-۲-۴-اصل برابری اعتبار ادله ی الکترونیکی با سایر ادله ی اثبات:

مبحث ادله ی الکترونیکی، یکی از اصلی ترین مباحث کاربردی حقوق جدید کامپیوتر در تمامی حوزه های مسائل مدنی و تجاری، مثل تجارت الکترونیکی و نیز مسائل حوزه ی جزایی، مشابه جرایم رایانه ای است.
محاکمه ی انجام شده در پاییز ۱۹۹۸ که در آن وزارت دادگستری آمریکا و ۲۰ ایالت آن علیه شرکت مایکروسافت شکایت کرده بودند، اوّلین رسیدگی مهمّی بود که در آن از پست الکترونیکی به عنوان دلیل و مدرک استفاده می شد. در این محاکمه، دولت آمریکا نامه ای الکترونیکی ارائه داد که نشان می داد مایکروسافت رقیب خود نت اسکیپ^[۸۹] را تحت فشار قرار داده تا وارد معامله ای شود که در آن بازار نرم افراز مرورگر می بایست بین این دو رقیب تقسیم شود. از طرفی مایکروسافت نیز به نامه های الکترونیکی به عنوان بخشی از دفاعیه ی خود استناد کرد. این شرکت اسناد راجع به نامه های الکترونیکی را ارائه کرد که حاوی اطلاعاتی در زمینه ی نارضایتی کارمندان نت اسکیپ بود. آنها معترض بودند که مدیریت این شرکت تصمیم غلطی در مورد طراحی و انتقال مرورگر خود اتخاذ کرده است. امروزه این مسأله به صورت اصلی مسلم در آمده است که صرف پیام داده ای بودن اطلاعات، از اعتبار آنها نمی کاهد و سند و اقرار و شهادت منعکس شده به صورت الکترونیک، واجد همان اعتبار اسناد مکتوب است. همان طور که ملاحظه شد، امروزه امضای الکترونیک، تقریبا واجد همان آثار حقوقی امضا بر اسناد کاغذی است. قانون امضای الکترونیکی آمریکا صریحاً ردّ قرارداد الکترونیکی را از این حیث که قرارداد کتبی نیست، منع می کند و هر قانونی را که در ایالتی وضع شود و اعتباری کم تر یا محدودتر از این قانون قایل شود، بی اعتبار اعلام می کند. مفاد دستورالعمل اتحادیه ی اروپا نیز همین موضوع را تأیید می کند قانون تجارت الکترونیکی ایران، اعتبار و ارزش اثباتی اسناد و ادله ی دعوا و امضای الکترونیکی را به عنوان اصل پذیرفته است.
عنوان فصل دوم این قانون، «پذیرش، ارزش اثباتی و آثار سابقه و امضای الکترونیکیِ مطمئن» است. مواد ۱۲ تا ۱۵ در این فصل، نص در اصل برابری ادله ی الکترونیکی و مکتوب است:
«ماده ی ۱۲: اسناد و ادله ی اثبات دعوی ممکن است به صورت داده پیام بوده و در هیچ محکمه یا اداره ی دولتی نمی توان بر اساس قواعد ادله ی موجود، ارزش اثباتی داده پیام را صرفا به دلیل شکل و قالب آن رد کرد.
ماده ی ۱۳: به طور کلی، ارزش اثباتی داده پیام ها با توجّه به عوامل مطمئنه، از جمله تناسب روش های ایمنیِ به کار گرفته شده با موضوع و منظور مبادله ی داده پیام تعیین می شود.
ماده ی ۱۴: کلیه ی داده پیام هایی که به طریق مطمئن ایجاد و نگه داری شده اند، از حیث محتویات و امضای مندرج در آن، تعهّدات طرفین یا طرفی که تعهد کرده و کلیه ی اشخاصی که قائم مقام قانونی آنان محسوب می شوند، اجرای مفاد آن و سایر آثار، در حکم اسناد معتبر و قابل استناد در مراجع قضایی و حقوقی است».
ماده ی ۱۲۹۲ قانون مدنی که می گوید: «در مقابل اسناد رسمی یا اسنادی که اعتبار سند رسمی را دارند، انکار و تردید مسموع نیست و طرف می تواند ادعای جعلیّت نسبت به اسناد مزبور کند یا ثابت نماید که اسناد مزبور به جهتی از جهات قانونی از اعتبار افتاده است»^[۹۰]. ماده ی ۱۵ قانون تجارت الکترونیک با همان لسان مقرّر کرده است: «نسبت به داده پیام مطمئن، سوابق الکترونیکیِ مطمئن و امضای الکترونیکی مطمئن، انکار و تردید مسموع نیست و تنها می توان ادعای جعلیّت به داده پیام مزبور، وارد و یا ثابت نمود که داده پیام مزبور به جهتی از جهات قانونی از اعتبار افتاده است».
ماده ی ۷ قانون تجارت الکترونیکی فیلیپین (مصوّب ۱۹۹۸) و ۶۴ قانون تجارت الکترونیکیِ مالزی (مصوّب ۱۹۹۷)، نظیر همین احکام را بیان کرده است و پیش از همه ی این ها، ماده ی ۹ قانون نمونه ی آنسیترال، چنین مطلبی را پیشنهاد می کرد.
۴-۲-۵- اصل اختیار فسخ حداقل هفت روزه برای مصرف کننده در معامله ی از راه دور:
اصل اختیار فسخ حداقل ۷ روزه، ظاهراً از تأسیساتِ بی سابقه در فقه و حقوق ایران است؛ به دلیل همین ویژگی،و تأکید قانونگذار بر آن، از جمله در ماده ی ۳۷، به عنوان یکی از اصول قراردادهای الکترونیکی قابل طرح است. نمونه ی تأکید قانونگذار بر این موضوع، ماده ی ۴۶ است که می گوید: «استفاده از شروط قراردادی خلاف مقررات این فصل و هم چنین اعمال شروط غیر منصفانه به ضرر مصرف کننده، مؤثر نیست». ملاحظه می شود اسقاط این حقّ مصرف کننده از طریق شرط، مورد تأیید قانونگذار قرار نگرفته و به این ترتیب، حقّ فسخِ مذکور، در موقعیتی برتر از خیارات معهود در فقه و حقوق مدنی قرار گرفته است.
باید یادآوری کرد که از جمله احکام شناخته شده در قرارداد بیع، خیار مجلس است. ماده ی ۳۹۷ قانون مدنی ایران، اوّلین مورد از خیارات، را چنین بیان می کند: «هر یک از متبایعین بعد از عقد فی المجلس و مادام که متفرّق نشده اند، اختیار فسخ معامله را دارند».^[۹۱] البتّه این خیار، از خیارات مختص عقد بیع است. ماده ی ۴۵۶ قانون مدنی می گوید : تمام انواع خیار در جمیع معاملات لازمه ممکن است موجود باشد، مگر خیار مجلس و حیوان و تأخیر ثمن که مخصوص بیع است».^[۹۲]
بنابراین، اگر معامله ی الکترونیکیِ انجام شده، اجاره یا صلح، هر چند صلحِ در مقام بیع، باشد، خیار مجلس در آن راه ندارد؛ و مستند این سخن ماده ی ۷۵۸ قانون مدنی است: صلح در مقام معاملات، هر چند نتیجه ی معامله را که به جای آن واقع شده است، می دهد، لیکن شرایط و احکام خاصه ی آن معامله را ندارد.^[۹۳]بنابراین، اگر مورد صلح، عین باشد، در مقابل عوض، نتیجه ی آن همان نتیجه ی بیع خواهد بود، بدون این که شرایط و احکام خاصه ی بیع در آن مجری باشد».
هم چنین اگر در ماهیّت معامله ای اختلاف باشد که مشمول عنوان بیع است یا عرضه ی خدمات، خیار مجلس راه ندارد؛ زیرا این خیار مختص بیع است و مانند خیار غبن و تخلّف شرط و عیب نیست که نسبت به هر قراردادی اجرا شود؛ پس استناد به آن متفرّع بر اثبات وجود رابطه بیع میان طرفین است؛ بنابراین اگر موضوع قرارداد، عرضه ی فایل صوتیِ سخنرانی معینی از طریق اینترنت به طرف مقابل است، خیار مجلس در این قرارداد راه ندارد؛ زیرا چنین قراردادی عرضه ی خدمت، توصیف می شود، نه بیع. چون برابر ماده ی ۳۳۸ قانون مدنی ایران «بیع عبارت است از تملیک عین به عوض معلوم».^[۹۴] آری اگر موضوع عقد، ارائه دیسکت یا لوح فشرده یا متن مکتوب همان سخنرانی باشد، قرارداد بیع واقع شده، اصولاً احکام خاص بیع بر آن اجرا می شود. برخی دادگاه های انگلیس و آمریکا، برنامه ی کامپیوتری روی دیسکت را مشمول تعریف کالا دانسته اند، مع ذلک خود برنامه ی کامپیوتری را کالا تلقّی نکرده اند.
از این گذشته، نسبت به اجرای خیار مجلس در عقد از راه دور گفت وگو است. برخی استادان با آن که تصریح دارند: «قید مجلس در ماده ی ۳۹۷ قانون مدنی، ناظر به مورد غالب است… آنچه اهمیّت دارد جدایی واقعی است، خواه در مجلس عقد رخ دهد یا خارج از آن» ^[۹۵]، افزوده اند: «در عقد با مکاتبه، خیار مجلس وجود ندارد و در عقدی که با تلفن انجام می شود راه نیافتن خیار مجلس قوی تر است»^[۹۶] بنابراین نظر، قاعدتاً در بیع الکترونیکی نیز خیار مجلس راه ندارد. چه بسا بتوان برای این نظر چنین استدلال آورد که خیار مجلس و سایر خیارات بر خلاف اصل کلّی لزوم وفا به قرارداد است و در موارد شک و تردید باید به اصل لزوم بیع استناد کرد؛ همان گونه که ماده ی ۴۵۷ قانون مدنی می گوید: «هر بیع لازم است، مگر این که یکی از خیارات در آن ثابت شود».^[۹۷]
با وجود همه ی آنچه گفته شد، یکی از اصول معاملات الکترونیکی، حق انصراف مصرف کننده از معامله، ظرف ۷ روز است. قانون تجارت الکترونیک ایران، فصل نسبتا مفصّلی زیر عنوان «حمایت از مصرف کننده دارد که مواد ۳۳ تا ۴۹ را در خود جای داده است. ماده ی ۳۷، از این قاعده سخن گفته است؛ و همان گونه که ملاحظه می شود، این حق را تنها برای مصرف کننده، نه برای طرفین معامله، به رسمیّت شناخته است؛ بنابراین، از جهت ذی حق، محدودتر از خیار مجلس است؛ زیرا خیار مجلس برای طرفین بیع پیش بینی شده است؛ امّا از جهت موضوع، اعم از خیار مجلس است؛ زیرا آن را ویژه ی بیع نکرده، بلکه در هر معامله ی از راه دوری قابل اجراست.
متن ماده ی ۳۷ چنین است: «در هر معامله ی از راه دور، مصرف کننده باید حداقل هفت روزِ کاری، وقت برای انصراف (حق انصراف) از قبول خود، بدون تحمل جریمه و یا ارائه ی دلیل، داشته باشد. تنها هزینه ی تحمیلی بر مصرف کننده، هزینه ی بازپس فرستادن کالا خواهد بود».
در ماده ی ۳۸ قانونگذار توضیحات بیشتری درباره ی نحوه ی اعمال این حق مطرح کرده است: «شروع اعمال حقّ انصراف به ترتیب زیر خواهد بود:
الف) در صورت فروش کالا، از تاریخ تسلیم کالا به مصرف کننده، و در صورت فروش خدمات، از روز انعقاد.
ب) در هر حال، آغاز اعمال حقّ انصراف مصرف کننده پس از ارائه ی اطلاعاتی خواهد بود که تأمین کننده طبق موادّ ۳۳ و ۳۴ این قانون موظّف به ارائه ی آن است.
ج) به محض استفاده ی مصرف کننده از حقّ انصراف، تأمین کننده مکلّف است بدون مطالبه ی هیچ گونه وجهی، عین مبلغ دریافتی را در اسرع وقت به مصرف کننده مسترد نماید.
د) حقّ انصراف مصرف کننده در مواردی که شرایط خاصّی بر نوع کالا و خدمات حاکم است، اجرا نخواهد شد. موارد آن به موجب آیین نامه ای است که در ماده ی ۷۹ این قانون خواهد آمد».
برخی از این شرایط خاص که در مقرّرات اتحادیه ی اروپا پیش بینی شده اند و در واقع استثنا بر این حقّ انصراف هستند، عبارتند از: خدماتی که با توافق برای مصرف کننده انجام شده است؛ کالا یا خدماتی که بهای آنها وابسته به نوسانات بازار مالی و خارج از اختیار عرضه کننده است؛ کالاهایی که مشخصاً توصیف شده است؛ کالاهای فاسدشدنی که ارزش خود را از دست می دهند، مانند برق، گل، روزنامه؛ نوارهای ممهور صوتی، تصویری یا نرم افزاری که باز شده باشند. در مورد کالاهایی مانند گل، سبزیجات و آنچه اصولاً ارزش اقتصادی آن سریعا زایل یا کاسته می شود، احکام خاصی وضع می شود؛ مثلاً خیار تأخیر ثمن که برابر ماده ی ۴۰۲ قانون مدنی، پس از سه روز تأخیر مشتری در تحویل دادن ثمن پدید می آید^[۹۸]؛ امّا ماده ی ۴۰۹ تصریح می کند: «هرگاه مبیع از چیزهایی باشد که در کمتر از سه روز فاسد و کم قیمت می شود، ابتدای خیار از زمانی است که مبیع، مشرف به فساد یا کسر قیمت می گردد».
۴-۳-بخش سوم: شرایط لازم جهت انجام معاملات الکترونیک
۴-۳-۱-شرایط انجام مباد‌لات الکترونیکی: 
شرایط لازم جهت انجام مباد‌لات الکترونیکی  ایمن ومطمئن مهمترین ویژگی مباد‌لات ا‌لکترونیکی مجازی بودن فضایی است که این مباد‌لات در آن صورت می‌پذیرند. در چنین فضایی احتمال تقلب و سوء استفاده از اعتماد مشروع طرف مقابل توسط سودجویان بسیار بالا بوده و تاکنون نمونه‌های فراوانی از این نوع تخلفات گزارش شده است. به عنوان نمونه در آگوست سال ۲۰۰۲ خبرگزاری رویترز از توقف مباد‌له سهام به صورت بر خط (on-line) در پی افشای خبر استفاده غیر مجاز فردی از حساب یکی از مشتریان شرکت دوو سکیوریتیز^[۹۹] چهارمین کارگزار عمده بورس کره جنوبی و خرید سهامی به ارزش ۲۲ میلیون دلار با بهره گرفتن از حساب مذکور خبر داد. فرد مورد نظر توانسته بود که در طی ۹۰ ثانیه تعداد ۵ میلیون سهم از سهام شرکت دلتا (Delta) را به خود منتقل کند. انتشار این خبر موجب سلب اعتماد گسترده تجار نسبت به مباد‌لات برخط (on-line) شده و از زبان یکی از سرمایه‌گذاران بزرگ کره جنوبی نقل شده بود که: «ما از امروز به د‌لایل امنیتی تجارت الکترونیکی را متوقف می‌نماییم» . بنابراین تجار و مصرف‌کنندگان باید پیش از به کارگیری سیستم‌های باز ارتباطی مانند اینترنت نسبت به موضوعات زیر اطمینان حاصل نمایند:
۴-۳-۱-۱- شناسایی هویت واقعی فرستنده پیغام الکترونیکی:
آیا اشخاصی که با آنها ارتباط برقرار نموده و پیغام‌هایی مباد‌له نموده‌‌ایم واقعاً همان کسانی هستند که اد‌عا می‌کنند؟ آیا هویت و مشخصات اعلام شده واقعاً متعلق به خود آنها است؟ همانطور که گفتیم، مجازی بودن محیط تجارت الکترونیکی موجب شده که اشخاص مبادلات خود را از راه دور و بدون مشاهده یکدیگر و یا شنیدن صدای طرف مقابل صورت دهند و درنتیجه، دریافت کننده پیغام ا‌لکترونیکی حق دارد نسبت به اصا‌لت هویت فرستنده پیغام با احتیاط بیشتری برخورد کرده، هویت واقعی وی را تشخیص داده و مطمئن شود که پیغام واقعاً از سوی او ارسال شده است. برای نمونه در صورتی که بانک دستور پرداخت وجهی به شخص ثا‌لثی را به صورت الکترونیکی دریافت کند این مؤسسه باید بتواند منبع این دستور را شناسایی کرده، مطمئن شود حقه‌ای در کار نیست و آنگاه مبادرت به پرداخت وجه مورد نظر نماید.
۴-۳-۱-۲- تمامیت داده‌ها :
آیا داده‌های تشکیل دهنده پیغام الکترونیکی در جریان انتقال، چه به صورت عمدی و چه غیر عمدی، دستکاری  شده‌اند یا نه؟ آیا می‌توان مطمئن بود که پیغام دریافتی همان پیغامی است که توسط فرستنده ارسال شده یا ثا‌لثی برخی از داده‌‌های موجود در آن را حذف کرده، تغییر داده و یا مطلبی به آن افزوده است؟ فرض کنیم رستورانی در شهر تهران سفارش تهیه غذا برای ۱۵۰۰ نفر را از سوی یکی از مشتریان خود دریافت می‌کند. در موعد مقرر غذا آماده می‌شود ولی هنگام تحویل مشتری اعلام می‌کند که وی صرفاً برای ۱۵۰ نفر غذا سفارش داده است و مشخص می‌شود که شخص دیگری محتوای پیغام مذکور را تغییر داده است.

۴-۳-۱-۳- عدم قابلیت انکار :
دریافت کننده پیغام الکترونیکی زمانی تمایل خواهد داشت که اقداماتی (مانند ارسال کا‌لا، انتقال وجوه و …) را بر مبنای این پیغام انجام دهد که مطمئن باشد در صورت بروز اختلاف خواهد توانست ثابت کند که طرف مقابل آن را ارسال داشته (هرگاه واقعاً وی پیغام را فرستاده باشد) و نیز مانع ادعای تفاوت محتوای پیغام دریافتی با داده پیام ارسا‌لی توسط فرستنده شود (البته هر گاه واقعاً آنچه دریافت شده دقیقاً همان پیغامی باشد که فرستنده ارسال کرده است). عدم قابلیت انکار در حقیقت نتیجه تشخیص هویت واقعی فرستده و اطمینان نسبت به تمامیت داده‌ها خواهد بود.
۴-۳-۱-۴- حفظ محرمانگی :
آیا داده‌های موجود در پیغام ا‌لکترونیکی مخفی نگه داشته شده و منحصراً فرستنده و دریافت کننده مورد نظر قادر به خواندن و فهم آن خواهند بود؟ در دنیای امروز اطلاعات اهمیت ویژه‌ای دارند: گاه حفظ مزیت رقابتی یک مؤسسه تجاری مستلزم آن است که اطلاعات معینی همیشه جنبه محرمانه داشته باشند، برخورداری از اطلاعات کافی در خصوص مشتریان و حفظ این اطلاعات لازمه بازاریابی موفق است، برخی اطلاعات نیز جنبه ما‌لی نداشته و در جریان ارتباطات ا‌لکترونیکی دوستانه منتقل می‌شود مثلاً شماره شناسنامه، سن اشخاص، مشکلات روحی و …. حال اگر طرفین مباد‌له الکترونیکی نسبت به حفظ این اطلاعات اطمینان حاصل ننمایند نمی‌توان شاهد گسترش تجارت و ارتباطات ا‌لکترونیکی بود.
در واکنش به این دغدغه‌ها و جهت شناسایی امضاء کننده، تضمین تمامیت داده‌ها، جلوگیری از انکار انتساب و محتوای پیغام الکترونیکی و نیز حفظ محرمانگی اطلاعات، انواع امضاهای الکترونیکی به وجود آمده‌اند که اشخاص می‌توانند در انجام مباد‌لات ا‌لکترونیکی از آنها استفاده نمایند.

فهرست اشکال
عنوان صفحه
شکل ۱-۲ فرایند مدیریت منابع انسانی ۱۵
شکل ۲-۲ سبک مربی گری دستوری و غیردستوری ۵۴
شکل ۳-۲ روابط موجود در مربی گری ۵۵
شکل ۴-۲ فرآیندهای مربی گری ۶۹
شکل ۵-۲ فرایند ۷ مرحله ای مدل ACHIEVE 78
شکل ۶-۲ مهمترین عوامل تأثیرگذار در ارزیابی اثربخشی مربی گری ۹۸
شکل ۷-۲ عوامل مورد توجه در ارزشیابی مربی گری ۹۹
شکل ۸-۲ رویکرد آموزشی برای ارزشهای مربی گری ۱۰۰

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

شکل ۹-۲ روش محاسبه بازگشت سرمایه در مربی گری ۱۰۸
شکل ۱۰-۲ چارچوب مفهومی پژوهش ۱۲۸
شکل ۱-۳ طرح اکتشافی ۱۳۲
شکل ۱-۴ پارادایم کدگذاری ۱۴۳
شکل ۲-۴ زمینه های بکارگیری مربی گری ۱۴۷
شکل ۳-۴ موانع مربی گری ۱۵۱
شکل ۴-۴ موانع سازمانی ۱۵۴
شکل ۵-۴ شرایط و الزامات مربی گری ۱۵۵
شکل ۶-۴ مزایای مربی گری ۱۶۱
شکل ۷-۴مدل کیفی پژوهش: مربی گری در فعالیتهای آموزش و بهسازی ۱۶۷
فهرست نمودارها
عنوان صفحه
نمودار ۱-۲ اهداف مربی گری ۴۰
نمودار ۱-۴ وضعیت جنسیت پاسخگویان بر حسب درصد ۱۷۱
نمودار ۲-۴ وضعیت سن پاسخگویان بر حسب درصد ۱۷۲
نمودار ۳-۴ وضعیت تحصیلات پاسخگویان بر حسب درصد ۱۷۳
نمودار ۴-۴ وضعیت سابقه خدمت پاسخگویان بر حسب درصد ۱۷۴
فصل اول:
مقـدمه
مقدمه
در محیط بسیار متغیر امروزی، منابع انسانی سرمایه ای گران سنگ^[۱] و دارای نقشی اساسی است و آموزش^[۲] بعنوان تنها طریق ایجاد و توسعه آن «اسلحه رقابتی» محسوب می شود (عباس زادگان و ترک زاده ۱۳۸۸ ) اهمیت آموزش و یادگیری بعنوان یک مزیت رقابتی بر همگان محرز و آشکار شده است. (الینگر,۲۰۰۲). امروزه آموزش سازمانی^[۳] نه فقط وظیفه و اقدامی جانبی و فرعی، بلکه از حساس ترین و اثربخش ترین فعالیت های سازمانی به شمار می آید. (قهرمانی، ۱۳۸۸ ). آموزش و بهسازی منابع انسانی^[۴]، نوعی سرمایه گذاری مفید محسوب می شود که اگر به درستی و شایستگی برنامه ریزی و اجرا شود. می توان بازده قابل ملاحظه ای داشته باشد (خراسانی و عیدی ۱۳۸۹ ).
آموزش همواره به عنوان وسیله ای مطمئن در جهت بهبود کیفیت، عملکرد و حل مشکلات در نظر قرار می گرید و فقدان آن نیز یکی از مسائل اساسی و حاد هر سازمان را تشکیل می دهد. (ابطحی، ۱۳۸۳). در این راستا امروزه سازمان ها پول و هزینه زیادی را صرف برنامه های توسعه و بهسازی کارکنان شان می کنند و تلاش می کنند تا از استراتژی ها و روش های آموزش نوین و کارآمدی بهره گیرند- یکی از این روش ها و استراتژی ها، مربی گری^[۵] است. در واقع سازمان ها به دنبال آنند تا با بهره گیری از این روش آموزشی نیروی انسانی خود را توانمندتر ساخته و به بهبود عملکرد فردی و سازمانی و کسب مزیت رقابتی نائل آیند.
با وجود مزایای متعددی که برای مربی گری در امر آموزش و بهسازی نیروی انسانی شناخته شده است پژوهشهای کمی در سطح کشور به این موضوع پرداخته اند. بنابراین انجام پژوهشهایی که بتواند به تبیین و بکارگیری مربی گری در آموزش منابع انسانی کمک کند و شیوه بکارگیری در آن را، توسعه و بهبود دهد بسیار ارزشمند و حیاتی است.
بیان مسئله:
امروزه در هر سازمانی افرادی تازه استخدام می شوند افرادی ارتقا داده می شوند، یا از سمتی به سمتی دیگر می روند. در هر سازمانی افراد به توسعه و پیشرفت برای رشد حرفه ای و یا بعبارتی حرفه‌ای شدن نیاز دارند. در هر سازمانی افراد به آموزش بعنوان مؤثرترین راه ارتقا دادن مهارت هایشان می نگرند. از این رو س ت که همزمان با انتشار نتایج مطالعات هاربینسون^[۶] و توسعه نظریه سرمایه گذاری در منابع انسانی توجه و تأکید بر آموزش نیروهای انسانی به عنوان رکن اصلی توسعه سازمان ها در اولویت اول برنامه ریزی و مدیریت سازمان قرار گرفته است. بر همین اساس در طول نیم قرن گذشته توجه و سرمایه گذاری دولت ها و سازمان ها در فعالیت های آموزش و پژوهشی بطور روزافزون قرون گسترش یافته است (بزار جزایری، ۱۳۸۴). براستی آموزش و بهسازی یا آموزش سازمانی چیست؟ چه هدف یا اهدافی را دنبال می کند؟
آموزش و بهسازی کارکنان اقوامی راهبردی است که در سطح فردی باعث ارزشمندی فرد، در سطح سازمانی باعث بهبود و توسعه سازمان و در سطح مالی و حتی فراملی منجر به افزایش بهره وری و نتایج مترتب بعدی می شود. بنابراین یکی از اقدامات زیربنایی که باعث کارآمدی سازمان ها می شود ایجاد یا در اختیار گرفتن توسعه پیوسته سرمایه انسانی از طریق آموزش و بهسازی آن است (خراسانی و عیدی، ۱۳۸۹) هدف اصلی فعالیت های آموزش سازمانی، ارتقا دادن ویژگی های فراگیران، تدوین اهدافی برای نیازهای مختلف آن ها و روش های تحقق آن اهداف است. هدف آموزش بسیار مهم است چرا که طراحی و محتوای برنامه های آموزشی را تعیین می کند (اولانین، ۲۰۰۸). بنابراین اهمیت آموزش ایجاب می کند تا سازمان ها سرمایه گذاری های بسیارگسترده ای را صرف برنامه های آموزش و بهسازی کنند و این اقدام اغلب بعنوان بخشی از برنامه های توسعه منابع انسانی سازمان ها مشاهده شود (اسچینا ،ایورسون ۲۰۰۵).
از این رو در سازمان هایی که به امر آموزش نیروی انسانی اهمیت بیش
تری داده می شود نیروی انسانی هر لحظه در صدد کسب اطلاعات و راهکارهای عملی جدید به منظور دستیابی به بهره وری و کارآیی بهتر می باشد و اینگونه سازمان ها از خصوصیات پویایی، خلاقیت و بالندگی در جهت ایجاد تحولات اثربخش در عوامل درون سازمانی تعامل با محیط اجتماعی خود برخوردار هستند (بانی‌راد ،۱۳۸۳).امروزه آموزش و بهسازی و حفظ کارکنان خوب و ماهر برای بسیاری از سازمان های موفق دنیا، بعنوان بخشی از مزیت رقابتی سازمان تبدیل شده است. می توان نتیجه گرفت که به منظور دستیابی به اهداف توسعه حرفه ای و کسب این مزیت رقابتی، می توان از روش های آموزش و بهسازی جهت حمایت از یادگیری و آموزش بهره جست. حال این سوال مطرح می شود که کدام روش آموزش و بهسازی؟ آیا مقصود از روش های آموزش و بهسازی همان روش های سنتی آموزش، همچون سخنرانی^[۷] است؟ اما امروزه روش های آموزش سنتی مثل گذشته کاربرد ندارند و در میان سازمان ها از محبوبیت چندانی برخوردار نمی باشند. امروزه سازمان ها و صنایع پیشرو و مو فق در سراسر جهان به روش های جدیدتری همچون مربی گری^[۸] روی آورده اند. سازمان‌هایی همچون ناسا^[۹]، و ودافون^[۱۰]، ولوو^[۱۱]، کوکاکولا^[۱۲] و غیره از جمله سازمان هایی هستند که مربی گری را در زمره فعالیت های آموزش نیروی انسانی خود قرار داده اند و حتی انجمن ها و مؤسسات فعال در حوزه آموزش و بهسازی همچون انجمن آموزش و بهسازی آمریکا (ASTD^[13]) انجمن پرسنل و بهسازی (CIPD^[14]) انجمن مدیریت آمریکا (AMA^[15]) و یا فدراسیون بین المللی مربی (ICF^[16]) فعالیت های گسترده‌ای را در حوزه مربی گری انجام می دهند.
مربی گری یکی از روش های آموزش کارکنان است که همانند دیگر روش های آموزشی برای رشد و بالندگی نیروی انسانی مورد استفاده قرار می گیرد. (گرنت، کاواناچ، ۲۰۰۴) (دایدریچ، ۲۰۰۱) (اسپیر، ب یکن، ۲۰۰۳)
مربی گری روشی مؤثر جهت ارتقای یادگیری است که می تواند تأثیری مثبت بر سود و زیان سازمان داشته باشد و هم چنین می تواند مزایای محسوسی را برای افراد و سازمان ها به ارمغان آورد (رنارد، ,۲۰۰۵). در دهه اخیر ابزار مربی گری محبوبیت چشم گیری میان رهبران و کارکنان و سازمان ها یافته است. به گونه ای که سازمان ها و کارکنانشان به مربی گری توجه زیادی مبذول داشته و منابع مادی، مالی و انسانی زیادی را بر روی آن سرمایه گذاری می کنند. امروزه حداقل نیمی از ۱۰۰۰ شرکت برتر و پیشرو^[۱۷] دنیا مربی گری را به اشکال مختلف برای کارکنانشان فراهم می آورند.
سازمان ها از مربی گری بعنوان روشی جهت مقابله با چالش های در پیش رویشان و پاسخ دادن به تقاضاهای موجود استفاده می کنند چرا که مربی گری روشی است که در آن نیازی نیست فرد از محیط کارش جداگردد. بلکه اساساً روشی است که فرد در حین انجام کار و وظیفه خود آموزش می‌بیند.
اساساً فرایند مربی گری بر دو امر متمرکز است. کمک کردن به کارکنان در جهت اینکه نیازهای مربوط به بهبود عملکردشان را شناسایی کنند.
متعهد ساختن آن ها در جهت این امر که مراحل بهبود عملکرد را بطور مداوم دنبال نمایند (فیلیپس، ۱۹۹۸).
اما با وجود مباحث فوق که بیانگر نقش و اهمیت مربی گری برای سازمان هاست، این سوال مطرح می‌شود که برای ایجاد و استقرار مربی گری در سازمان ها چه شرایط و الزاماتی ضروری و موردنیاز است؟ از آن جا که روش مربی گری یک محیط یادگیری دقیق و به موقع ایجاد می کند، برای آنکه بتواند آموزش را غنا ببخشد و امکان یک فرایند یادگیری پایدار را فراهم آورد نیازمند وجود برخی شرایط و الزامات است. در حقیقت در این پژوهش بحث بر سر مسئله چرایی بکارگیری مربی گری در فعالیت‌های آموزش و بهسازی نیست، بلکه چگونگی دستیابی و استفاده هرچه بیش تر، بهتر و سریع‌تر از مربی گری در سازمان هاست. اینکه چه شرایط و الزاماتی برای استقرار چنین روشی موردنیاز است؟ مربی گری در چه حوزه ها و زمینه هایی قابل ارائه و بکارگیری است؟ موانع بکارگیری مربی گری در فعالیت های آموزش و بهسازی چگونه و به چه میزان است؟ آیا در آموزش و پرورش که یکی از سازمان های بزرگ و برتر کشور است و به امر آموزش و بهسازی نیروی انسانی خود توجه زیادی مبذول می دارد و هزینه و بودجه های بسیاری را صرف آموزش و بهسازی کارکنانش می کند امکان بکارگیری چنین روش آموزشی وجود دارد؟ استقرار چنین روشی چه مزایا و معایبی را در پی خواهد داشت؟ بنابراین پژوهش حاضر سعی دارد با بهره گرفتن از روش ترکیبی^[۱۸]، نظر مدیران مدارس آموزش و پرورش شهرستان رباط کریم را نسبت به امکان سنجی بکارگیری مربی گری از فعالیت های آموزش و بهسازی این اداره را در قالب پاسخ یابی برای سوالات مذکور
مورد بررسی قرار دهد.
ضرورت و اهمیت تحقیق
افزایش کارایی^[۱۹] سازمان ها در گرو افزایش کارآیی منابع انسانی است و افزایش کارایی منابع انسانی به آموزش و توسعه دانش و مهارت و ایجاد رفتارهای مطلوب جهت کار کردن موفقیت آمیز بستگی دارد. (ابطحی، ۱۳۷۳). امروزه بهره برداری حداکثر از سرمایه های انسانی برای سازمان ها به دلایلی از جمله پیشرفت شتابان فناوری های مختلف، رقابت روزافزون، تقاضا برای افزایش تولید و کاهش هزینه‌ها امری گریزناپذیر شده است. سازمان های امروزی آگاهی بیشتری نسبت به فشار رقابتی داشته و به تبع آن سازمان های موفق و پویا در تلاشند تا با تدوین و بکارگیری استراتژی های آموزش و کسب و کار همچون مربی گری به نتایج کارآمدتری نایل آیند.