کلیه مطالب این سایت فاقد اعتبار و از رده خارج است. تعطیل کامل

خردسالان گروه سنی الف از همان آغاز زندگی باید بانام امامان آشنا شوند، پس شاعران باید شعرهایی در معرفی امامان داشته باشند تا این کودکان را بانامآن‌ها آشنا سازند. در سنین بالاتر یعنی کودکان گروه سنی ب نیز شایسته است تا کودکان به فرازهایی از زندگی امامان خود و خدمات و ایثار و فداکاری‌هایی که درراه اسلام انجام داده‌اند آگاهی یابند ازجمله ذکر فرازهای کوتاهی از مصیبت‌هایی که به امام حسین(ع) وارد شد و واقعه عاشورا می‌تواناشاره‌ای داشت.
همچنین باید کودک را با امام عصر (عج) و مسئله انتظار ظهور آشنا کرد.
۳-۱-۳-۱-بررسی اشعار آموزش امامت
با جستجو در شعرهای بررسی‌شده در دهه هشتاد در شورای کتاب کودک در اشعار ۱۱ شاعر، در ۳۴ کتاب مضمون امامت یافت شد که در پیوست شماره‌ی « ۳ » اسامی شاعران و نام این کتاب‌ها آورده شده است.
تکتم باوفای حقیقی
یک کتاب شعر از این شاعر بانام « پدری به مهربانی خدا » در دهه هشتاد و در شورای کتاب کودک بررسی‌شده است که مضمون این کتاب درباره‌ی امام رضا (ع) است
پدری به مهربانی خدا
باز یکی بود یکی نبود/ غیر از خدا هیچ‌کس نبود
ببین تمام آدما/ آدم خوبا ، ادم بدا
یه مردی بود مرد خدا / اسمش آقا امام رضا
اون که خدا دوسش داره / قشنگه مثل ستاره
به خاطر دعای اون / بارون میاد از آسمون
اون که برای بچه‌ها / عزیزه مثل یک بابا

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

با دشمناش مهربونه / دلش مثل اسمونه
تا حیوونی رو می­بینه / که غصه داره غمگینه
گوش میده به درد دلش / تا حل کنه اون مشکلش
این قصه‌ی قشنگ ما / مربوط می­شه به حیوونا
تو جنگل سبز و کبود / یه آهوی قشنگی بود…
صبح که می‌شد آهوی ما / می‌رفت به دشت و صحرا…
غم تو دل آهو نشست / گریش گرفت دلش شکست
یهو یه نور تو صحرا دید/ بعدش تو نور یه آقا دید… (باوفای حقیقی ، ۱۳۸۶ : ۹-۱ )
کتاب « پدری به مهربانی خدا» داستانی منظوم با موضوع ضمانت آهوی مادر ، از جانب امام هشتم ، امام رضا (ع) است ، ابیات این کتاب ارزش ادبی چندانی ندارند زیرا علاوه بر شکستن واژگان ، قافیه‌ها نیز در بیشتر موارد دارای اشکال هستند ، طولانی بودن برخی ابیات از حوصله‌ی مخاطب گروه سنی «الف و ب » خارج است ، هم‌چنین آوردن ابیاتی اضافه بر داستان در لابه‌لای ابیات اصلی داستان ، باعث طولانی‌تر شدن کتاب شده است که برای کودکان این گروه سنی کسالت‌آور است ، ازآنجاکه این کتاب در مورد امام رضا(ع) است ، لازم بود که این امام معصوم در ابتدا برای کودک معرفی شود ، که شاعر در این کتاب به‌خوبی به این کار نپرداخته است.به نظر می‌رسد شاعر آشنایی چندانی با مراحل رشد ذهنی و مذهبی کودکان ندارد زیرا شاعر می‌توانست با بهره گرفتن از ایجاز در گفتن این داستان منظوم کتاب را برای کودک جذاب‌تر کند و همچنین تعریف و تصویر بهتری از این امام معصوم برای کودک ارائه دهد .
فاطمه تفقدی
فاطمه تفقدی کارشناسی را در دانشگاه علامه طباطبایی تهران گذرانده است و کارشناسی ارشد را در دانشگاه آزاد اسلامی مشهد گذرانده و دانشجوی دکتری دانشگاه زبان و ادبیات فارسی است . از این شاعر فقط یک کتاب در دهه هشتاد برای گروه سنی الف و ب در کتاب‌شناسی‌های توصیفی شورای کتاب کودک بانام« زیباترین فصل » که مذهبی است ، یافت شد ۲ شعر از این کتاب بانام‌های« تا جهان با سپیده دست دهد و بذر ستاره» مضمون امامت داشت که در اینجا به بررسی این اشعار می‌پردازیم .
تا جهان با سپیده دست دهد
توی صحرا نشسته گریه‌کنان / دست‌هایش تهی زدست پدر
زیر لب چکه چکه می‌نالد/ هان کجا رفت او ؟ بگو مادر
عمه جان ! مادرم نمی‌داند/تو بگو ماه من چرا خسته است ؟
ازچه‌روچشم‌های خورشیدم/ تا همیشه به رویمان بسته است
دست‌هایم ستاره را گم کرد/ دل من مثل خستگی خم شد
عمه جان از نگاه کوچک من / آفتاب و بهار و گل گم شد
زینب از این سؤالمی‌سوزد/ در نگاهش نشسته ابر سیاه
مثل باران دوباره می‌شکند / از غم دوری و جدایی ما
آه ای کوچکم نمی‌دانی / تو پری از صداقت دریا
سینه‌ات مثل آب و آیینه است / فارغی از حوادث فردا
پدرت شمع بود و روشن شد / تا شب و غصه را شکست دهد
مشعلی بود، سوخت او امشب / تا جهان با سپیده دست دهد
پدرت آه …. دخترم برخیز / پدرت مثل رود جاری شد
با نگاه زلال او امشب / تا ابد مهر آبیاری شد
بذر ستاره
روی آبی‌ترین قسمت شهر / آمد و ریخت بذر ستاره
گفت باید درو کرد امسال / وحشت و تیرگی را دوباره
باید از آسمان گل بروید / کوچه از عطر لبریز باشد
جای فصل بهاران نباید / حرفی از جنس پاییز باشد
باید اینجا پر از نور باشد / نور ایمان و فانوس و مهتاب
پرکشید تیرگی از دل ما / بازهم پر شود چشمه از آب
یک‌شب آن ماه در فرصتی سبز / پرکشید و به دامان شب ریخت
زخم زد بر نگاه سیاهی / بر وجود شبانگاه شب ریخت
نام او ماند جاوید آری / او که احساس را یاوری کرد