کلیه مطالب این سایت فاقد اعتبار و از رده خارج است. تعطیل کامل

*حروف غیر مشابه در هر ستون نشان­دهنده وجود اختلاف معنی­دار بین میانگین­ها می­باشد. (آزمون توکی، سطح احتمال ۵ درصد).
بنابراین، علاوه بر پایین بودن نرخ ذاتی افزایش جمعیت شته روی گیاهان از قبل آلوده شده به­مدت ۶ روز، طولانی­ترین زمان مورد نیاز برای دو برابر شدن جمعیت اولیه آن نیز روی این بوته­ها مشاهده گردید. به­عبارت دیگر، شته­ی سبز گندم برای رساندن جمعیت خود به دو برابر تعداد اولیه در روی گیاهان آلوده شده از قبل به­مدت زمان بیشتری نیاز دارد. نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان داد که آلودگی قبلی گیاه میزبان با شته­ی سبز گندم در طی زمان­های مختلف می ­تواند موجب القای مقاومت در گندم شود و تا مدت­زمان ۶ روز آلودگی قبلی هر چقدر مدت زمان این آلودگی اولیه بیشتر باشد میزان مقاومت القاء شده نیز متناسب با آن افزایش می­یابد ولی در مورد اکثر پارامترهای زیستی محاسبه شده بین تیمارهای ۶ و ۸ روز آلودگی قبلی تفاوتی مشاهده نگردید. بالاتر بودن نرخ ذاتی افزایش جمعیت شته در رقم شیرودی روی گیاهان بدون آلودگی اولیه به علت طول عمر و باروری بیشتر شته روی این رقم در مقایسه با رقم سای­سونز می­باشد و عملکرد ضعیف شته روی گیاهان از قبل آلوده شده به مدت ۶ و ۸ روز ناشی از کاهش باروری، افزایش مدت زمان نشو و نما و درصد بالای مرگ و میر پوره­ها به علت ایجاد یک مکانیسم دفاعی در گیاه می­باشد. به طوری که این مکانیسم نوعی مقاومت القایی تلقی می­ شود، در نتیجه این خسارت ژن­های پاسخ دهنده دفاع در گیاه فعال شده و موادی از ترکیبات شیمیایی دفاعی مانند پروتئین­های بازدارنده تغذیه، فنولیک­ها و آنزیم­ های موجود در مکانیسم­ دفاع گیاه تولید می­ شود (آگروال و همکاران، ۱۹۹۹). بنابراین، مقاومت القایی می ­تواند نقش موثری در کاهش جمعیت شته سبز گندم ایفا کند. آندروود (۱۹۹۹) معتقد است که مقاومت القایی در کاهش نرخ رشد جمعیت حشرات گیاهخوار و تولید مثل آن­ها موثر می­باشد. محققین متعدد دیگری نیز ظهور مقاومت القایی ناشی از آلودگی اولیه روی گیاهان میزبان و همچنین القای مقاومت در گیاهان با بهره گرفتن از ترکیبات شیمیایی مختلفی را گزارش نموده ­اند. گومز و همکاران (۲۰۰۵) تاثیر تیمار کردن قبلی گیاهان با سیلیس و همچنین آلوده­سازی قبلی گیاهان با شته­ها را در القای مقاومت گندم نسبت به شته­ی سبز گندم بررسی کرده و نشان دادند که کود سیلیس و آلوده­سازی قبلی با شته مقاومت گندم را نسبت به شته­ی سبز گندم القا می­ کند، به طوری که نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r_m) این شته­ روی این گیاهان در مقایسه با گیاهان شاهد به طور معنی­داری کاهش می­یابد. در پژوهش دیگری، القای واکنش گیاهان نسبت به تغذیه اولیه­ شته­ی S. flava، نشان داد که نرخ رشدی این شته در برگ­هایی که از قبل با شته آلوده شده بودند بیشتر بود، اما تفاوت معنی­داری در بین برگ­های جوان و برگ­های نسبتا رشد یافته از قبل آلوده شده وجود نداشت. همچنین نرخ تولید مثل جمعیت شته در این گیاهان در مقایسه با گیاهان آلوده نشده بیشتر بود و درصد کمتری از شته­ها در روی برگهای رشد کرده در مقایسه با برگهای جوان­تر بالدار شده بودند (گونزالیز^[۷۵]، ۲۰۰۳).
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

نتایج بدست آمده از مطالعه­ مقاومت القایی برنج نسبت بهOreseolia oryzae نشان داده است که مقاومت القایی می ­تواند تا ۴ هفته بعد از آلوده­سازی توسط این آفت ایجاد شود (بنچر و کالد، ۱۹۹۶). در یک تحقیق تاثیر سیس- جاسمون در القای مقاومت گندم نسبت به شته­ی سبز گندم بررسی شد (بروس و همکاران، ۲۰۰۳). نتایج نشان داد که گندم­هایی که با سیس- جاسمون اسپری پاشی شده بودند در مقایسه با گیاهان شاهد کمتر مستعد حمله­ی شته بودند، همچنین نرخ ذاتی افزایش جمعیت شته­ی سبز گندم روی گیاهان تیمار شده با سیس جاسمون کاهش یافت. مطالعه مقاومت القایی سویا نسبت به(Hubner) Anticarsia gemmatalis، پس از آلوده­سازی اولیه به لاروهای کرم برگخوار نشان داد که سویا علاوه بر این که نسبت به آفت اول مقاومت القایی کسب کرده بلکه نسبت به آفت دوم هم مقاوم شده ضمن اینکه آلودگی قبلی به کنه­ی تارتن نیز روی افزایش مقاومت به هر دو آفت موثر بوده ­است (براوان و همکاران، ۱۹۹۱).
به طور کلی نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که آلودگی قبلی ارقام سای­سونز و شیرودی به شته­ی سبز گندم حداقل به مدت شش روز باعث القای مقاومت در گندم به این شته می­ شود و بین ۶ و ۸ روز آلودگی پیشین تفاوت معنی­داری بدست نیامد. القای مقاومت گیاهان گندم با بهره گرفتن از نیتروژن و تاثیر آن روی ترجیح کلنی و مورف­های دو گونه شته گندم (شته­ی سبز گندم و شته­ی یولاف) توسط محفوزا و همکاران (۲۰۰۸) گزارش شده است. در اکثر موارد ارقام زراعی مقاوم به آفات با کاهش دادن توانایی جسمی و وضعیت فیزیولوژیکی حشره­ی آفت باعث افزایش کارآیی دشمنان طبیعی می­شوند (نوری قنبلانی و همکاران، ۱۳۷۴). ارقام مقاوم گیاهی سبب افزایش طول دوره­ پورگی شته­ها می­شوند و در نتیجه نسبت پوره­ها در جمعیت افزایش می­یابد و پوره­های بیشتری توسط دشمنان طبیعی شکار یا پارازیته می­شوند. بنابراین، کاربرد ارقام مقاوم می ­تواند کارآیی روش­های کنترل بیولوژیک و شیمیایی را در برنامه ­های مدیریت تلفیقی آفات افزایش دهد.
۳-۲- میانگین طول دوره­ نشو و نما و میزان بقای پوره­ها
نتایج به دست آمده از تجزیه واریانس داده ­ها و مقایسه میانگین آنها نشان داد که از نظر طول دوره­ پورگی S. avenae بین دو رقم گندم مورد بررسی در این تحقیق تفاوت معنی­داری وجود دارد (۰۵/۰P ؛۱۹۱و۱ df= ؛۲۱/۳۲ F=). دوره­ پورگی روی رقم سای­سونز ۱۵/۱۰ روز و روی رقم شیرودی ۹۸/۷ روز ثبت شد (جدول ۳-۴).
جدول ۳-۴- پارامترهای نشو و نمای شته­ی سبز گندم روی دو رقم گندم در شرایط آزمایشگاهی (mean±SE)

میانگین تعداد پوره به ازای هر شته در هر روز

باروری
ماده/ماده/روز

طول دوره­ باروری (روز)

طول عمر حشرات بالغ(روز)

طول دوره­ نشو و نمای پورگی (روز)

رقم

۰۷/۰±۳۹/۱^b

۶۰/۰±۱۰/۵^b

۸۰/۰±۳۵/۶^b

۶۷/۰±۳۰/۶^b

۳۶/۰±۱۵/۱۰^a*

سای­سونز

۰۶/۰±۸۴/۱^a

۵۴/۰±۰۳/۱۰^a

۳۸/۱±۰۸/۱۹^a

۵۴/۰±۵۸/۱۱^a

۱۳/۰±۹۸/۷^b

شیرودی

*حروف غیر مشابه در هر ستون نشان­دهنده وجود اختلاف معنی­دار بین میانگین­ها می­باشد.
همچنین از نظر طول دوره­ پورگی S. avenae در بین تیمارهای زمانی آلوده­سازی روی دو رقم گندم اختلاف معنی­داری مشاهده شد (۰۵/۰P ؛۱۹۱و۴ df= ؛۳۴/۱ F=). دوره­ طول دوره­ نشو و نمای پورگی بین تیمارهای زمانی آلوده­سازی قبلی در رقم شیرودی از ۶/۷ تا ۸/۸ روز و در رقم سای­سونز از ۸/۹ تا ۳/۱۰ روز نوسان داشت، به طوری­که کمترین میانگین به شاهد و بیشترین میانگین به تیمار ۶ روز آلودگی قبلی مربوط بود (جدول ۳-۵ و ۳-۶). طول دوره­ نشو و نمای آفات یکی از ویژگی­هایی است که در مطالعه و تشخیص مقاومت ارقام به کار می­رود. هر اندازه مدت این دوره طولانی­تر باشد به همان اندازه مقاومت گیاهان مورد آزمایش نیز بیشتر خواهد بود.
جدول ۳-۵- تاثیر ۵ تیمار زمانی آلوده­سازی روی پارامترهای نشو و نمای شته­ی سبز گندم در رقم شیرودی تحت شرایط آزمایشگاهی (mean±SE)