عسگری، نادری و شرف الدین (۱۳۸۸)، تحقیقی با عنوان “رابطه اضطراب اجتماعی و حمایت اجتماعی با احساس ذهنی بهزیستی در دانشجویان زن” انجام دادند که نتایج حاکی از رابطه چندگانه معنادار بین اضطراب اجتماعی و حمایت اجتماعی با احساس بهزیستی در زنان بود.
زنجانی و همکاران (۱۳۸۹)، تحقیقی با عنوان “مقایسه تصویر بدنی در افراد با هراس اجتماعی، کمرویی و بهنجار” انجام دادند که نتایج نشان داد که افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی در مقایسه با افراد عادی نسبت به بدنشان نگرش منفی تری دارند . افراد مبتلا به هراس اجتماعی دارای نگرش منفی تری نسبت به بدن خود هستند و هنگام حضور در موقعیت های اجتماعی نگران هستند که ظاهرشان به وسیله دیگران مقبول واقع نشود و مورد ارزیابی منفی قرار گیرند.
زنجانی و همکاران (۱۳۸۹)، در مقاله ای تحت عنوان “مقایسه افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی و افراد عادی” پرداختند. که نتایج نشان داد که افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی نسبت به افراد عادی مهارت های اجتماعی ضعیف تری دارند. و حساسیت جسمانی در افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی نسبت به افراد عادی تفاوت چشمگیری وجود داشت.
گراوند، افضلی، شکری، پارسیان، پاکلک، خدایی و طولابی (۱۳۸۹)، به بررسی “تفاوت‌های سنی و جنسی در اضطراب اجتماعی دوره نوجوانی” پرداختند. نتایج نشان داد نوجوانان ۱۳-۱۲ ساله نسبت به دو گروه سنی (۱۵-۱۴ و ۱۷-۱۶سال)، میانگین بالاتری در دو بُعد شناختی و رفتاری اضطراب اجتماعی به دست آوردند. همچنین میانگین نمره های دختران در سه گروه سنی در مقایسه با پسران در بُعد رفتاری اضطراب اجتماعی بالاتر بود در حالی که، در بُعد شناختی اضطراب اجتماعی بین دو جنس تفاوت وجود نداشت.
صالحی و رحمانی (۱۳۸۹)، “نقش اضطراب اجتماعی اندام را در انگیزۀ مشارکت ورزشی ۲۶۵ دانشجوی دختر و پسر مشغول در دانشگاه زنجان مقایسه کردند، نتایج این پژوهش نشان داد که انگیزه های درونی برای مشارکت در تمرینات ورزشی در بین دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی بالا نسبت به دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی پائین به گونه معنادار بیشتر بود. همچنین اضطراب اجتماعی دانشجویان دختر نسبت به دانشجویان پسر بیشتر بود.
طباطبائیان و همکاران (۱۳۸۹)، در تحقیقی به “بررسی رابطه اضطراب اجتماعی اندام با مراحل تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان” پرداختند. یافته های پژوهش نشان داد که بین اضطراب اجتماعی با سطوح تغییرات رفتار تمرینی آن ها رابطه معکوس معناداری وجود داشت. همچنین میزان اضطراب اجتماعی اندام در دانشجویان دارای فعالیت بدنی کمتر، به گونه معناداری بیشتر بود.
رجبی ، عباسی (۱۳۹۰)،در تحقیقی به بررسی “رابطه خود انتقادی، اضطراب اجتماعی و ترس از شکست با شرم درونی شده در دانشجویان” پرداختند. نتایج نشان داد که بین متغیرهای خود انتقادی، اضطراب اجتماعی و ترس از شکست با شرم درونی شده رابطه مثبت معنادارد وجود دارد.
عموزاده (۱۳۹۰)، در تحقیقی با عنوان “رابطه کمرویی، عزت نفس، خودکارآمدی و جرئت ورزی با اضطراب اجتماعی در بین دانشجویان دختر و پسر ایلام” پرداخت. یافته های تحقیق نشان داد که بین عزت نفس، خودکارآمدی، جرئت ورزی با اضطراب اجتماعی رابطه منفی معناداری وجود دارد، ولی کمرویی با اضطراب اجتماعی رابطه مثبت و معناداری دارد. بعلاوه کمرویی بهترین پیش‌بینی کننده اضطراب اجتماعی در پسران دانشجو و عزت نفس بهترین پیش‌بینی کننده اضطراب اجتماعی در دختران دانشجو بودند.
حیدری و علی پورخدادادی (۱۳۹۰)، در پژوهشی با عنوان به “مقایسه اضطراب اجتماعی و نگرانی از تصور بدنی در بین دانشجویان زن و مرد” پرداختند، نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بین دانشجویان زن و مرد از لحاظ تصویر بدنی و اضطراب اجتماعی تفاوت معناداری وجود ندارد.
بیرامی، اکبری، قاسم پور و عظیمی (۱۳۹۱)، در تحقیقی به بررسی “حساسیت اضطرابی، فرانگرانی و مؤلفه های تنظیم هیجانی در دانشجویان با نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی و بهنجار” پرداختند. نتایج تحقیق نشان داد که بین دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی و بهنجار از لحاظ حساسیت اضطرابی، فرانگرانی و ارزیابی مجدد تفاوت معناداری وجود دارد.
طرقبه، صالحی فدردی، انصاری (۱۳۹۱)، به بررسی “رابطه سوءگیری تفسیر و اضطراب اجتماعی دانشجویان پرداختند. که نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که افزایش سوءگیری تفسیر با افزایش نشانه های اضطراب اجتماعی رابطه ی مثبت و معناداری دارد. به علاوه مشخص نمودند که سوءگیری تفسیر می‌تواند میزان اضطراب اجتماعی را حتی پس از کنترل افسردگی پیش‌بینی کند.
ولیزاده و آریاپور (۱۳۹۱)، “نقش اضطراب اجتماعی اندام، تصور بدنی و عزت نفس را در پیش‌بینی اختلالات خوردن در زنان ورزشکار” بررسی کردند. که نتایج این پژوهش نشان داد که بین اضطراب اجتماعی در مورد تصور بدن با اختلالات خوردن رابطه مثبت معناداری و بین عزت نفس با اختلالات خوردن رابطه منفی معنا داری وجود دارد.
خداجوی، قنبری چشمه کمره (۱۳۹۲)، در تحقیقی به بررسی “رابطه بین اضطراب اجتماعی اندام و عزت نفس با اضطراب اجتماعی دانشجویان دختر” پرداختند. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که اضطراب اجتماعی اندام و عزت نفس پیش‌بینی کننده های اضطراب اجتماعی دانشجویان دختر بودند و اضطراب اجتماعی اندام، پیش‌بینی کننده بهتری برای هراس اجتماعی بود (P ≤۰/۰۵).
کریم زاده و همکاران (۱۳۹۳)، به بررسی و شناسایی عزت نفس و پیش‌بینی کننده های آن در ویژگی شخصیت با اضطراب اجتماعی در افراد متقاضی جراحی پلاستیک پرداختند. یافته های پژوهش نشان داد که هر چقدر افراد از عزت نفس مثبت تری برخوردار باشند از ویژگی های شخصیتی برون گرایی بیشتر و اضطراب اجتماعی کمتری برخوردارند.
کلارک و آرکوویتارس (۱۹۹۰)، در تحقیقی به بررسی رابطه بین اضطراب اجتماعی و خود ارزیابی از عملکرد بین فردی پرداختند، نتیجه تحقیقات نشان داد؛ افرادی که دارای اضطراب بالایی بودند نسبت به کسانی که دارای اضطراب اجتماعی پائین هستند، جنبه‌های مثبت عملکرد خود را کمتر از حد معمول ارزیابی می‌کنند.
نتایج فراتحلیل فینگولد[۵۱] (۱۹۹۴)، جهت بررسی تفاوت های جنسی در شخصیت، نشان داد که زنان نسبت به مردان در ابعاد برون گرایی، اضطراب، اعتماد و مخصوصاً دلسوزی (نیاز مهرورزی) نمرات بیشتری به دست آوردند. همچنین نتایج نشان داد که هیچگونه تفاوت جنسی در اضطراب اجتماعی، تکانشگری، فعالیت، عقاید، منبع کنترل و فرمانبرداری بین زنان و مردان وجود ندارد.
دام باگن و کریمیت[۵۲] (۲۰۰۰)، در پژوهشی آموزش مهارت های اجتماعی و درمان رفتاری شناختی را براضطراب اجتماعی مطالعه کردند بر روی آزمودنی های که به وسیله آیتم هایDSM IV مضطرب اجتماعی تشخیص داده شده بودند، مطالعه نمودند. نتایج نشان داد که هم آموزش مهارت های اجتماعی و هم درمان رفتاری – شناختی در درمان اضطراب اجتماعی نقش دارند.
کرام و پرات (۲۰۰۱)، به بررسی “رابطه بین عزت نفس و اضطراب اجتماعی در بین دانشجویان” پرداختند که نتایج نشان داد که عزت نفس پائین منجر به اضطراب اجتماعی در میان دانشجویان می شود.
