کلیه مطالب این سایت فاقد اعتبار و از رده خارج است. تعطیل کامل

ملیانی، شعیری و همکاران (۱۳۸۸) اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری گروهی مبتنی بر الگوی هایمبرگ بر اختلال هراس اجتماعی در دختران را مورد تحقیق قرار دادند و آن را به طور کلی اثر بخش اعلام کردند.

نریمانی و همکاران (۱۳۸۸) در تحقیقی به بررسی تفاوت تأثیر دو روش درمانی EMDR درمان شناختی ـ رفتاری در اختلال استرس پرداختند. در این تحقیق مورد شاهدی ۵۱ رزمنده مبتلا به PTSD بستری در بیمارستان ایثار اردبیل یا ساکن در شهر اردبیل به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. روش تحقیق، آزمایشی گسترش یافته و طرح تحقیق از نوع پیش‌آزمون – پس‌آزمون چندگروهی بود. ابزارهای مورد استفاده شامل آزمون خاطره‌های آزاردهنده، مقیاس براشفتگی ذهنی، مقیاس شناخت‌واره‌های مثبت و مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی بود. نتایج نشان داد روش‌های درمانی EMDRو درمان شناختی ـ رفتاری باعث کاهش معناداری در متغیرهای خاطره‌های آزاردهنده، اضطراب و افسردگی و برآشفتگی ذهنی شد و میزان اعتماد به شناخت واره مثبت به طور معناداری افزایش یافت. روش درمانی EMDRدر مقایسه با درمان شناختی ـ رفتاری در کاهش علایم PTSD رزمندگان ایرانی مؤثرتر بود، با این وجود هر دو روش در کاهش علایم این اختلال مؤثر بودند. به طور کلی با توجه به اثر درمانی EMDR و درمان شناختی ـ رفتاری در درمان PTSD، پیشنهاد می‌شود به منظور پیشگیری وکاهش علایم اختلال استرس پس از سانحه جنگ در رزمندگان ایرانی از روش‌های درمانی فوق در مراکز درمانی استفاده شود.

احدی و همکاران (۱۳۸۸) در تحقیقی به تبیین نشانه های افسردگی بر حسب اجتناب رفتاری در افراد با نشانه های غالب هراس اجتماعی پرداختند. از میان دانشجویانی که بر اساس نتایج سیاهه هراس اجتماعی، با نشانه های غالب هراس اجتماعی شناسایی شده بودند، ۱۲۳ دانشجو به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. سپس از آن‌ ها خواسته شد که به سیاهه افسردگی بک، سیاهه هراس اجتماعی و مقیاس اضطراب اجتماعی لایبوویتز پاسخ دهند. در این تحقیق برای تحلیل آماری داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که بین اجتناب رفتاری و نشانه های افسردگی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین بر اساس یافته های این تحقیق اجتناب رفتاری می‌تواند تغییرات مربوط به نشانه های افسردگی را پیش‌بینی کند. به طور کلی نتایج حاکی از آن بود که اجتناب رفتاری نقش مهمی در تبیین نشانه های افسردگی در افراد با نشانه های غالب هراس اجتماعی دارد. این یافته می‌تواند برای درمان هراس اجتماعی دستاورد مهمی به شمار آید.

داداش‌زاده و همکاران (۱۳۸۸) در تحقیقی به مقایسه اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری گروهی و مواجهه درمانی در کاهش شدت علایم اختلال اضطراب اجتماعی و بررسی تأثیر این دو روش درمانی در کاهش میزان اضطراب کلی و افـسردگی همراه این اختلال پرداختند. نتایج نشان داد که درمان شناختی ـ رفتاری گروهی از لحاظ اثربخشی بر کاهش شدت اختلال اضطراب اجتماعی تفاوت معناداری با مواجهه درمانی ندارد (۸۴/۰P=). همچنین نتایج نشان داد درمان شناختی – رفتاری گروهی و مواجهه درمانی، هر دو در مقایسه با گروه کنترل لیست انتظار به طور معناداری منجر به کاهش میزان اضطراب کلی در اختلال اضطراب اجتماعی می‌شوند (۰۰۲/۰P=). معلوم شد این دو روش درمانی میزان افسردگی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی را در مقایسه با گروه کنترل لیست انتظار کاهش می‌دهند (به ترتیب ۰۰۱/۰=p و ۰۱۳/۰P=)، اما در مقایسه با همدیگر تفاوت معناداری ندارند (۰۸۴/۰P=). درمان شناختی ـ رفتاری گروهی و مواجهه درمانی از لحاظ اثربخشی کلی در اختلال اضطراب اجتماعی تفاوت معناداری با هم ندارند، و در اثر این دو درمان از میزان اضطراب و افسردگی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی کاسته می‌شود.

احمدی و همکاران (۱۳۸۶) در تحقیق به بررسی یادآوری خاطرات در بیماران افسرده، مانیک و افراد عادی بر اساس نظریه های یادآوری وابسته به خلق، یادآوری هماهنگ با خلق و نظریه شبکه تداعی پرداختند. مطابق یافته های قبلی پیش‌بینی می‌شد که بیماران افسرده خاطرات منفی را بیشتر از بیماران مانیک یادآوری کنند و بیماران مانیک نیز خاطرات مثبت را بیشتر از بیماران افسرده یادآوری کنند. در این زمینه پنج فرضیه مطرح شد: ۱- بیماران افسرده، خاطرات منفی را بیشتر از خاطرات مثبت یادآوری می‌نمایند. ۲- بیماران مانیک خاطرات مثبت را بیشتر از خاطرات منفی یادآوری می‌نمایند. ۳- میزان یادآوری خاطرات مثبت و منفی در افراد بهنجار یکسان است. ۴- میزان یادآوری خاطرات منفی در گروه افسرده بیشتر از گروه مانیک و بهنجار می‌باشد. ۵- میزان یادآوری خاطرات مثبت در گروه مانیک بیشتر از گروه افسرده و بهنجار می‌باشد. برای آزمون فرضیه‌های فوق سه گروه ۱۰ نفری (۱۰ نفر افسرده، ۱۰ نفر مانیک و ۱۰ نفر بهنجار) انتخاب شد. پس از ثبت خاطرات یادآوری شده از سوی گروه‌های سه گانه و تحلیل آن‌ ها، نتایج نشان داد بیماران افسرده، خاطرات منفی را بیشتر از خاطرات مثبت و بیماران مانیک خاطرات مثبت را بیشتر از خاطرات منفی یادآوری می‌نمایند و میزان یادآوری خاطرات مثبت و منفی در افراد بهنجار یکسان است. همچنین از نظر یادآوری خاطرات منفی بین سه گروه (افسرده، مانیک و بهنجار) تفاوتی دیده نشد، ولی از نظر یادآوری خاطرات مثبت، گروه افسرده با دو گروه مانیک و بهنجار تفاوت معناداری نشان داد.

خدایاری فرد و همکاران (۱۳۸۵) در تحقیقی نشان دادند که آموزش خانواده در کنار به کارگیری روش‌های شناختی ـ رفتاری در درمان هراس اجتماعی مؤثر است. بر این اساس هدف تحقیق، بررسی کارایی خانواده درمانی توأم با روش‌های شناختی ـ رفتاری در درمان هراس اجتماعی بود. روش تحقیق آن‌ ها تحقیق موردی بود. در این تحقیق دو آزمودنی ۱۸ و ۲۰ ساله که با بهره گرفتن از مصاحبه بالینی، ملاک‌های تشخیصی DSM-IV-TR و آزمون‌های تشخیصی مبتلا به هراس اجتماعی تشخیص داده شده بودند شرکت کردند. نتایج این تحقیق بیانگر نقش خانواده در ایجاد، نگهداری و در نتیجه درمان هراس اجتماعی است. همچنین نتایج نشان دهنده کارایی خانواده درمانی^[۳۶۷] با تأکید بر رویکرد شناختی ـ رفتاری است.

در تفکر خلاق خصوصیات ذیل مشاهده می­ شود:

• • توانایی دیدن چیزها به شکل نو و تازه

• • استفاده از تجارب قبلی و ارتباط آن­ها با تجربه ­های جدید

• • انعطاف­پذیری فکر و درهم شکستن موانع و محدودیت­ها

• • • استفاده از روش­های غیر سنتی برای حل مشکلات

  

• عدم کفایت به اطلاعات موجود

– آفریدن چیزی منحصر به فرد(باقری یزدی، ۱۳۸۳: ۵۵).

مهارت تفکر نقادانه

تفکر انتقادی تفکری صحیح برای ارزیابی مسائل است. به عبارتی دیگر تفکر همراه با استدلال، مسئولیت، مهارت و هدف را تفکر انتقادی می­نامند. فرایندی که طی آن با بررسی افکار و عقاید خود و دیگران به درک بهتری از مسائل دست می­یابیم. تفکر نقادانه، توانایی تحلیل اطلاعات و تجارب است. آموزش این مهارت نوجوانان را قادر می­سازد تا در برخورد با ارزش­ها، فشارهای گروه و رسانه­های گروهی مقاومت کنند و از آسیب­های ناشی از آن­ها در امان باشند.

ویژگی افراد نقاد:

• • تفکر فعال

• • سئوال کردن هدفمند

• • ارزیابی اعتبار عقاید و افکار

• مشاهده موقعیت از دیدگاه­ های مختلف و بررسی نظرات دیگران(باقری یزدی، ۱۳۸۳: ۵۶).

مهارت توانایی برقراری ارتباط مؤثر

یکی از ضروریات زندگی اجتماعی برقراری ارتباط است. ارتباط عبارت است از فرایند ارسال و دریافت پیام. بر اساس این تعریف هر ارتباطی مستلزم حضور دو یا چند واحد اجتماعی است. هدف اصلی برقراری ارتباط، انتقال پیام است. هر گونه اشکال در انتقال پیام منجر به اختلال در ارتباط می­ شود. هر ارتباطی شامل دو عنصر اصلی، کلامی و غیر کلامی است. اجزای ارتباط عبارتند از: محتوای کلام، توجه به ابعاد فرهنگی و خرده فرهنگی، چگونگی شروع صحبت، نحوه جمله بندی، زمان­بندی ارتباط کلامی، ملاحظات موقعیتی، چگونگی جمع ­بندی و ختم ارتباط، تن صدا، آهنگ صدا و………. (موتابی و فتی. الف، ۱۳۸۵: ۲۱).

مهارت ایجاد و حفظ روابط بین فردی

روابط بین ­فردی مؤثر اهمیت بسزایی در ایجاد سلامت روانی، رشد شخصی، هویت­یابی، افزایش بهره ­وری شغلی، موفقیت، افزایش کیفیت زندگی، افزایش سازگاری و خودشکوفایی دارد. به منظور برقراری روابط بین فردی مؤثر کسب مهارت در چهار حوزه­، شناختن و حمایت یکدیگر، و حل تعارض­ها و مشکلات موجود در رابطه به شیوه­ای سازنده ضروری است. برای دست­یابی به مهارت در چهار حوزه فوق، شناختن و پذیرفتن تفاوت­های فردی نقطه شروع خوبی در روابط نزدیک است(فتی و موتابی. ب، ۱۳۸۵: ۳۳). برای برقراری روابط بین ­فردی مؤثر چهار حوزه مهارتی را باید فرا گرفت. این حوزه ها عبارتند از:

• • اعتماد کردن به یکدیگر

• • برقراری ارتباط روشن و عاری از ابهام

• • پذیرش و حمایت یکدیگر

• حل تعارض­ها و مشکلات موجود در رابطه به شیوه­ای سازنده(همان منبع: ۳۳).

مهارت خود آگاهی و همدلی

خودآگاهی از مهم­ترین مهارت­ های زندگی است که به فرد در شناخت خویشتن، خصوصیات، نیازها، خواسته ­ها و اهداف خود، یاری می­ نماید(محمدخانی، ۱۳۸۵: ۲۵). خودآگاهی، یعنی آگاهی یافتن و شناخت اجزایی همچون خصوصیات جسمانی، احساسات، افکار و باورها، ارزش­ها، اهداف، گفت­وگوی درونی، نقاط قوت و ضعف خود. آگاهی یافتن از خود و ویژگی­های آن یک مهارت است و واداشتن خویشتن به نگریستن به خود، اولین قدم جهت آشنایی نزدیک با جنبه­ های مثبت و منفی«خود» محسوب می­ شود(امامی نائینی. ب، ۱۳۸۷: ۱۷). ضعف در خودآگاهی، مشکلات روانی – اجتماعی مانند افسردگی، اضطراب و احساس حقارت و نظایر آن در فرد ایجاد می­ نماید. افرادی که دارای مهارت خودآگاهی هستند، احساسات خود را شناسایی ‌می‌کنند، بر نقاط ضعف و قدرت خودآگاه هستند، اهداف واقع بینانه­ای برای خود تعیین ‌می‌کنند و از ملاک­های ارزشمندی خودآگاه هستند. این افراد می ­توانند ارزش خود را در زندگی بیابند و هویت سالمی برای خود کسب نمایند. مهارت خودآگاهی از اجزای(مؤلفه­ های) متعددی تشکیل شده که عبارتند از:

• • شناخت احساسات

• • خودپنداره

• • عزت نفس

• احساس ارزش­مندی و هویت­یابی(محمد خانی، ۱۳۸۵: ۲۵).

مهارت همدلی

همدلی نوع خاصی از توجه داشتن به دیدگاه دیگری است. ‌به این معنا که فرد از طریق ادراک واکنش­های عاطفی دیگران، واکنش­هایی عاطفی از خود نشان می­دهد که به آن همدلی می­گویند(امامی نائینی، ۱۳۸۷: ۱۸). به منظور برقراری روابط همدلانه، فرد باید بتواند خود را به جای دیگران بگذارد، امور را از دیدگاه آنان ببیند و از خود بپرسد که اگر من جای او و در شرایط او بودم چه احساسی داشتم؟(فلاح زاده، ۱۳۸۸). همدلی به فرد این امکان را می­دهد که بتواند احساسات و حالات دیگران را بهتر بفهمد. در همدلی فرد از سطح خویش فراتر رفته و دیگران را عمیق­تر درک می­ نماید. برخی از موانع همدلی شامل انتقاد، برچسب زدن، نصیحت کردن و نظایر آن ‌می‌باشد. به منظور همدلی کردن با دیگران می­توانیم از فنونی مانند گوش دادن فعال، بازپردازی، انعکاس احساسات و غیره استفاده نماییم(محمد خانی، ۱۳۸۵: ۲۵).

مهارت مقابله با هیجان

واژه­ هیجان که با واژه­ های شور، احساس و عاطفه شباهت­های زیادی دارد، به معنای هر نوع برانگیختگی ذهن و بدن است. هیجانات، احساسات و عواطف بخشی از وجود ماست. ما تا زمانی­که زنده­ایم، نسبت به دنیای پیرامون خود حساس هستیم و از آن­ها تأثیر می­پذیریم. در واقع هیجان، احساس و عاطفه پدیده­هایی هستند که ما هر روز با انواع مختلفی از آن­ها درگیر می­شویم مانند عشق، غم، شادی، خشم و عصبانیت. همه آن­ها را احساس کرده­ایم، محتوای هیجان، احساس و عاطفه را تشکیل می­دهد(امامی نائینی. الف، ۱۳۸۷: ۱۸).

مهارت مدیریت خشم

این مهارت جزئی از مهارت مقابله با هیجان است. خشم واکنش طبیعی ارگانیسم نسبت به شرایطی است که فرد را دچار ناکامی ‌کرده‌است. خشم می ­تواند به صورت ضعیف یا شدید در فرد نمایان شود. برخی از علائم و نشانه­ های بروز خشم در فردی که دچار عصبانیت شده است به صورت افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون، گشاد شدن مردمک چشم و ….. ظاهر می­ شود. هر کس برای کنترل خشم باید قادر به شناسایی زود هنگام علائم خشم خود باشد. شیوه ­های مختلفی برای کنترل خشم معرفی شده است که عبارتند از: ایجاد تغییر در محیط، ترک موقعیت، مقابله با

افکار منفی، آرام سازی، حل مشکل و ابراز خشم به شیوه سازگارانه(موتابی و فتی. ب، ۱۳۸۵: ۲۱).

یادگیری مهارت کنترل خشم، به توانایی نحوه مدیریت و اداره هیجانات شدید به ویژه خشم اشاره دارد. می­دانیم که خشم و عصبانیت را نمی­ توان از زندگی حذف کرد ولی ‌می‌توان آن­ها را کنترل کرد. به عبارت دیگر ما حق داریم گاهی عصبانی شویم ولی حق نداریم رفتارهای پرخاشگرانه داشته باشیم. با یادگیری این مهارت می­آموزیم که چگونه به شیوه عملی عصبانیت خود را کاهش داده و جلوی رفتارهای پرخاشگرانه خود را بگیریم. به بیان دیگر یاد می­گیریم که به علائم اولیه ایجاد خشم در خود حساس شده و به محض بروز، آن­ها را تشخیص داده و پیش از شدت پیدا کردن به کنترل آن­ها بپردازیم(فلاح زاده، ۱۳۸۸).

در این ماده حجر موکل مانع از انجام آن عمل حقوقی نباشد هیچ تأثیری در عقد وکالت ندارد و موجب بطلان وکالت نمی شود در ضمن به کار بردن کلمه بطلان به صورت مسامحاً از طرف قانون گذار نوشته شده است منظور از بطلان انفساخ بوده است و اهلیتی که در این ماده آمده است پیش می‌آید که شخصی از نظر درک اجتماعی و اقتصادی را دارد ولی بر طبق قانون از تصرف در اموال خود ممنوع می‌باشد که می توان شخص ورشکسته و نیز مالی که در رهن است را نام برد.

استمرار اهلیت اصیل از زمان اعطای نمایندگی از طرف اصیل به نماینده تا وقتی که معامله کامل شود ضروری می‌باشد

ماده ۵۸۸ قانون تجارت ، شرکت را دارای کلیه حقوق و تکالیفی دانسته که ‌در مورد اشخاص حقیقی صادق است. این حقوق و تعهدات شرکت در امور تجارتی جلوه می‌کند . شرکت از این لحاظ وضعی بهتر از اشخاص حقیقی دارد؛ زیرا شرکت را نمی توان مجنون یا صغیر تلقی کرد: اموری که ذاتی اشخاص حقیقی است و موجب حجرآنان می شود شرکت تجارتی حقوق و تکالیف خود را بدون تشریفات خاص و درست به همان طریقی که انسان‌ها عمل می‌کنند ، انجام می‌دهد؛ از جمله می توان هبه و انتقال بلاعوض اموال را قبول کند. رویه قضایی فرانسه هم این مطلب را پذیرفته است و در قانون ، نیز با توجه به اطلاق ماده ۵۸۸ قانون تجارت ، چنین امری مجاز است.

مع ذلک ، اهلیت شرکت تجارتی مطلق نیست ، بلکه اولاً همان طور که ماده ۵۸۸ قانون تجارت پیش‌بینی ‌کرده‌است، شرکت نمی تواند حقوق و تعهداتی داشته باشد که خاص انسان است؛ ثانیاًً اهلیت شرکت محدود به موضوع مندرج در اساسنامه آن است و این موضوع باید حین تشکیل شرکت معین شود. البته این موضوع قابل تغییر است ، ولی تغییر اساسنامه میسر نیست و در نتیجه ، هنگام تغییر باید شرایط رایج به تغییر اساسنامه را در تغییر موضوع رعایت کرد؛ ثالثاً هر گاه شرکت ورشکست شود ، دیگر حق انجام دادن اموری را که در اساسنامه به او اجازه داده شده بود، ندارد و فقط می‌تواند معاملاتی انجام دهد که برای امر تصیفه ضروری است . چون شرکت نمی تواند آن طور که ‌در مورد اشخاص حقیقی صادق است، اراده اش را بر قبول تعهد و یا مطالبه حق ابراز کند، این امر را از طریق اشخاص حقیقی که اراده آن را به عهده گرفته اند، انجام می‌دهد ابراز اراده شرکت از طریق نهاد تصمیم گیرنده (مجامع عمومی) و نهاد اجرا کننده (مدیران) انجام می شود: تصمیمی که نهاد اول اتخاذ می‌کند به وسیله نهاد دوم اجرا می شود نمایندگی شرکت علی الاصول هنگامی دارای اثر خواهد بود که نهاد تصمیم گیرنده یا اجرا کننده به طور قانونی انتخاب شده و در حدود اختیارات قانونی خود عمل کرده باشد؛ اما از آنجا که معاملات شرکت های تجاری ایجاب می‌کند که در این معاملات به حقوق اشخاص ثالث توجه بیشتری شود، درپاره ای موارد، مقررات قانون مدنی ‌در مورد وکالت درباره نهادهای شرکت تجاری اجرا نمی شود(اسکینی،۶۳:۱۳۷۵)

شخص حقوقی تنها از طریق شخص حقیقی –مدیر یا هیئت مدیره – می‌تواند نماینده انتخاب کند. ‌بنابرین‏ شرکت ها مثل هر شخص حقوقی دیگر اهلیت انتخاب نماینده را دارند. لذا شرکت‌های دارای شخصیت حقوقی مثل هر شخص حقیقی ذی صلاحیت می‌توانند صاحب حق شوند یا طرف دعوی قرار گیرند و یا به طرفیت دیگری دعوی اقامه کنند، غالب اعمالی را که انسان کامل و دارای اراده سالم انجام می‌دهد شرکت ها هم می تتوانند به وسیله نماینده (شخص حقیقی) انجام دهند.

در تعیین حدود صلاحیت شرکت ها به عنوان اصیل نسبت به انتخاب نماینده گفته می شود که اهلیت حقوقی شرکت در حدود انتخاب نماینده است. صلاحیت انتخاب نماینده به وسیله شرکت ، یک اماره قانونی است و با در نظر داشتن اهدافی که شرکت برای آن منظور تأسيس یافته می‌تواند نماینده انتخاب کند . از این رو ماده ۱۲۴ قانون تجارت مقرر می‌دارد:

»هیئت مدیره باید اقلاً یک نفر شخص حقیقی را به مدیریت کامل شرکت برگزیند… «.

ماده ۱۲۵ در تکمیل منظور فوق می افزاید:

»ومدیر عامل شرکت در حدود اختیاراتی که توسط هیئت مدیره به او تفویض شده است نماینده شرکت محسوب و از طرف شرکت حق امضاء دارد…«.

لذا نماینده نمی تواند عملی انجام دهد که اساسنامه یا قانون محل وقوع شرکت آن را مجاز ندانسته است . قاعده مذبور در حقوق عرفی به نظریه خارج از حدود اختیار Doctorin Of Uitra Vires معروف است.

‌در مورد شخص حقیقی برخی عقیده دارند که نماینده واسطه است و صلاحیت و اهلیت اصیل در اعطاء نمایندگی شرط ضروری برای ایجاد سمت برای نمایندگی است. از این رو هر عملی که اصیل خود اهلیت انجام آن را ندارد ، در صورت انجام آن به وسیله نماینده باطل است(امیر معزی ،۶۳:۱۳۸۸)

۲-۳-۲ شرایط اهلیت استیفا

۲-۳-۲-۱ بلوغ

در لغت به معنی رسیدن و در اصطلاح حقوقی به معنی رسیدن شخصی به سن معین است که در آن عادتاً شخصیت او شکل می‌گیرد و جسماً و روحاً یک انسان کامل می شود و با احراز رشد، در این سن از حجر خارج می‌گردد و می‌تواند مستقلاً در اموال و حقوق مالی خود تصرف کند( شهیدی،۶۹:۱۳۸۰)

سن بلوغ در پسر ۱۵ سالگی و در دختر نه سال تمام قمری است.

صغر:صغر وضعیت شخصی است که بالغ نشده ،؛ به کسی که به سن بلوغ نرسیده است صغیر گفته می شود . صغیر نیز دو نوع است، صغیر ممیز و صغیر غیر ممیز: صغیر ممیز: کسی است که هر چند به بلوغ دست نیافته است ولی به حدی از نیروی تفکر رسیده که می‌تواند به طور معمول خوب را از بد و سود را از زیان تشخیص دهد مانند یک پسر ۱۴ ساله . در بعضی موارد ، چنان که گذشت ، ممکن است شخص ، صغیر ، ولی رشید باشد. صغیر غیر ممیز بر عکس صغیر ممیز ، فاقد این نیرو است و خوب و بد و سود و زیان را حتی در حد ابتدایی آن تشخیص نمی دهد مانند یک طفل پنج ساله (همان:۷۳).لذا نمایندگی در صدور اسناد تجاری رادر مورد صغیر ممیز و صغیر غیر ممیز به طور جداگانه بررسی می‌کنیم.

۲-۳-۲-۱-۱ضمانت اجرای فقدان اهلیت درصدور سند تجاری

۲-۳-۳-۱-۲ وضعیت اسناد صادره توسط صغیر غیر ممیز

اعمال حقوقی صغیر غیر ممیز نیز مانند مجنون باطل است، زیرا صغیر غیر ممیز هم نه تنها نمی تواند مصلحت خویش را در امور مالی رعایت کند بلکه به علت نداشتن نیروی تمیز ، نمی تواند انشای اعمال حقوقی را قصد کند. صغیر غیر ممیز به علت فقدان قصد، حتی نمی تواند تملک بلاعوض کند و نمی تواند مالی را که به رایگان به او صلح یا هبه شده بپذیرد(همان:۷۶)

۲-۳-۳-۱-۳وضعیت اسناد صادره توسط صغیر ممیز

در حقوقما ، اهلیت درصدور برات – و به طور کلی در انجام دادن امور تجارتی- به گونه دیگری مطرح است. در واقع به موجب ماده ۸۶ قانون امور حسبی صغیر ممیز نیز می‌تواند، با اجازه ولی «پیشه» انتخاب کند و در نتیجه معاملات تجارتی انجام دهد و معاملاتش، با آنکه صغیر است، تجارتی تلقی می شود، نه مدنی یکی از معاملات تجارتی ای که صغیر ممیز می‌تواند انجام دهد صدور برات است؛ پس اگر صغیر ممیزی برات صادر کند، برات او صحیح است و برای او ایجاد تعهد براتی می‌کند.(اسکینی ، ۱۳۹۰، ۶۱-۶۰)

۲-۳-۳-۱-۴وضعیت نمایندگی صغیر ممیز

بند دوم: زبان دیپلماتیک

دولت‌ها همه با هم روابطی دارند که وسیله نمایندگانشان انجام می شودو چون نمایندگان هر دولت زبان خاص خود را دارند که دیگران آن را نمی فهمند ناچار باید به زبانی مذاکره یا مکاتبه نمایند که برای هر دو طرف مفهوم باشد ‌و مقاصد یکدیگر را به طور صریح درک کنند یا مترجمینی که به زبان هر طرف مسلط باشند مطالبه مورد نظر آن ها را برای طرف دیگر به زبان او برگردانند^[۵۷].

در مذاکرات وقتی از دو دولت تجاوز و بین چند دولت بشود یا مکاتباتی باید بین آن ها مبادله گردد باید زبان مشترکی باشد که همه آن را بدانند و به آن زبان مقاصد یکدیگر را در مذاکره با مکاتبه به سایرین بفهمانند. این زبان مشترک را زبان دیپلماتیک می‌گویند.

چون کشورهای اروپایی فرهنگ و تمدن مشترکی داشتند و دارند که از تمدن رم قدیم ریشه گرفته از زمان‌های قدیم بین آن کشورها زبان لاتین مفهوم بود و در روابط دیپلماتیک آن ها نیز لاتین زبان مشترک برای مذاکرات و مکاتبات ‌و عهدنامه ها بود. در اواسط قرن هفدهم و زمان سلطنت لویی چهاردهم در فرانسه که روابط بین‌المللی اروپا به طور گسترده افزایش یافت، کشور فرانسه تحت تاثیر نفوذ سیاسی آن پادشاه مرکز ثقل سیاست اروپا شد و ‌به این جهت زبان فرانسه در محافل دیپلماتیک رایج گردید از آن به بعد زبان فرانسه منحصراً زبان بین‌المللی و دیپلماتیک شد.

در جنگ جهانی اول پای آمریکا به اروپا کشیده شد و نفوذ آمریکا در مذاکرات صلح و تأسيس جامعه ملل، زبان انگلیسی را وارد مناسبات و روابط بین‌المللی که به طوری که قرارداد معروف ورسای بین متفقین فاتح و آلمان به زبان انگلیسی نوشته شد و جامعه ملل زبان انگلیسی و فرانسه را به طور یکسان زبان رسمی دانست و زبانهای چینی و روسی به خاطر نقش مهم آن ها در جنگ و سیاست جهان و شورای امنیت و نیز زیان اسپانیولی به خاطر اینکه یک کشور بزرگ به آن متکلم است وارد کار سازمان ملل شدند و اکنون مذاکرات و ‌سخنرانی‌ها در مجامع عمومی سازمان و مؤسسات وابسته به آن و همچنین گزارش‌ها و نوشته های دیگر سازمان ‌به این پنج زبان است و اسناد و عهدنامه های سازمان ملل بر فرانسه وانگلیس رسمیت دارند^[۵۸].

در حال حاضر با توجه به نفوذ آمریکا در سیاست جهان سبب عقب رانده شدن زبان فرانسه در روابط بین‌المللی شده و اکنون جز در ‌مواقعی‌که دولت فرانسه یا یک دولت فرانسه زبان مطرح است از زبان فرانسه استفاده می شود.

زبان انگلیسی رایج ترین زبانها در روابط بین الملل و افراد کشورهای مختلف اعم از غرب و شرق است و نمایندگان دولت‌ها در مذاکرات حضوری با نمایندگان دول دیگر می‌توانند به زبان ملی خود با واسطه مترجم صحبت کنند اما در مکاتبات همیشه زبان فرانسه یا انگلیسی به کار برده می شود و اگر به زبان ملی باشد باید به یکی از دو زبان فرانسه و انگلیسی برگردانده شود.

امروزه جامعه ملل متحد یعنی سازمان‌های ملل متحد و آژانس های وابسته به آن یک کنفرانس دیپلماتیک جهانی را تشکیل می‌دهند که دائم در حال برگزاری جلسه می‌باشند در واقع تعداد نهادهای بین‌المللی معین نهادهای چندجانبه و تکرار کنفرانس ها به حدی رسیده است که گاها مشکل است بتوان به یاد آورد که زمانی نه چندان دور دیپلماسی کاملا مبتنی بر روابط دو جانبه هدایت می شد با این وصف رشد بسیار عظیم دیپلماسی چند جانبه بیانگر اهمیت تحولاتی در دنیای نوین می‌باشد. در جهان معاصر و نوین که اکثرا روابط ماهیت فنی دارد ‌هنوز هم دیپلماسی دو جانبه محور فعالیت های دیپلماتیک محسوب می شود و همچنان از طریق کانال‌های وزارت امورخانه و نمایندگان دیپلماتیک هدایت می شود.

بند سوم: برقراری روابط دیپلماتیک

برقراری روابط دیپلماتیک بر پایه عادت و رسم ساده ای استوار است و امروزه هنوز هم هیچ گونه الزام حقوقی برای کشورها در این مورد وجودندارد. بدیهی است این امر ناشی از اصل حاکمیت و استقلال هر کشور است، زیرا هیچ قاعده حقوقی نمی تواند کشوری را به برقراری روابط دیپلماتیک با کشورهای دیگر و تأسيس نمایندگی در آن کشورها مجبور نماید، اما برقراری روابط دیپلماتیک شرایطی دارد که در زیر به شرح آن ها پرداخته می شود. ^[۵۹]

بند چهارم: شرایط برقراری روابط دیپلماتیک

دو دولت زمانی می‌توانند باهم روابط دیپلماتیک برقرار کنند که باهم در آن توافق^[۶۰] کرده باشند. لذا می توان شرایط برقراری روابط دیپلماتیک را ‌به این ترتیب خلاصه کرد.

۱- دو طرف رابطه به معنای حقوق بین الملل دولت باشند.

۲- دو طرف رابطه موجودیت رسمی و هویت یکدیگر را شناخته باشند.

۳- برای برقراری چنین رابطه توافق کرده باشند.

‌بنابرین‏ نتیجه گرفته می شود که واحدهای سیاسی و ملی که صفت دولت بر آن ها اطلاق نشود نمی توانند طرف رابطه دیپلماتیک باشند^[۶۱].

گفتار سوم: حقوق دیپلماتیک

حقوق دیپلماتیک به عنوان یکی از ‌شاخه‌ها یا شعبات حقوق بین الملل دارای سابقه تاریخی کهنی است. زیرا روابط دیپلماتیک به صورت سنتی به دوران باستان باز می‌گردد.امروزه طبق حقوق دیپلماتیک، اولین مرحله اجرای این حقوق، برقراری روابط دیپلماتیک است .پس از آن موضوع، انواع مأموریت‌ دیپلماتیک مطرح می شود؛ یعنی اینکه مأموریت‌ حالت دایمی دارد یا موقتی. بعد از مشخص شدن نوع مأموریت‌، مسئله نقش و وظایف مأموران دیپلماتیک پیش می‌آید. سپس این پرسش اساسی توجه ما را به خود جلب می‌کند: مأموران دیپلماتیک در برابر وظایفی که بر عهده دارند، از چه ‌مصونیت‌ها و مزایایی برخوردارند؟ آنگاه در پایان علل خاتمه مأموریت‌ دیپلماتیک مطرح می‌گردد.

‌بنابرین‏ اجرای حقوق دیپلماتیک با برقراری روابط دیپلماتیک آغاز می شود و با خاتمه مأموریت‌ دیپلماتیک پایان می پذیرد.

بند اول: تاریخ مختصر حقوق دیپلماتیک

تا سال ۱۸۱۵ کلیه قواعد حقوقی قابل اجرا در روابط دیپلماتیک، ریشه عرفی داشت. در این سال پادشاهان اروپایی در کنگره وین تصمیم گرفتند تا حقوق مدون و نوشته ای جایگزین حقوق عرفی نمایند، اما آنان در ۲۱ نوامبر ۱۸۱۸ تنها موفق شدند که سندی ‌در مورد سلسله مراتب مأموران دیپلماتیک (دیپلماتها)، معروف به مقررات وین تدوین کنند. مقررات وین با پروتکل «اکس لاشاپل» کامل گردید. در ۲۰ فوریه ۱۹۲۸، کشورهای امریکایی عضو اتحادیه پان امریکن (سلف سازمان کشورهای امریکایی) معاهده ای ‌در مورد روابط دیپلماتیک در هاوانا تهیه و تصویب کردند، هرچند دامنه اجرای آن محدود بود.

1. 1. . قصد تبرّع : قصد کمک رسانی بدون انتظار جبران. ↑

1. 1. . ناصر، کاتوزیان (۱۳۸۱)، قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی، چاپ هفتم، تهران: انتشارات میزان، ص ۲۶۴، حاشیه ی ماده ی ۳۰۶، ش ۱۹٫ ↑

   

1. 1. . بلیندا، بینت، منبع پیشین، ص ۵۳٫ ↑

1. 1. . دی. جی. اسکیج، به نقل از محمود عباسی، منبع پیشین، ص ۲۹۶٫ ↑

1. 1. . رضا، نوربها، به نقل از محمود عباسی، منبع پیشین، ص ۲۹۸٫ ↑

1. 1. . لرد، گوف، به نقل از بلیندا بینت، منبع پیشین، ص ۵۳٫ ↑

1. 1. 1. . برای اطلاع بیشتر ر.ک. لینن و همکاران، منبع پیشین، صص ۵۰- ۶۲٫ ↑

   

1. 1. . ساواتیه، به نقل از محمود عباسی، منبع پیشین، ص ۲۹۸٫ ↑

1. 1. . لینن و همکاران، منبع پیشین، ص ۷۲٫ ↑

1. 1. . سیاوش، شجاع پوریان، منبع پیشین، ص ۲۴۸٫ ↑

1. 1. . فرامرز، گودرزی، منبع پیشین، ص ۵۵٫ ↑

1. 1. . سید محمد، فاطمی، رضایت مکنون، ‌فصل‌نامه ی باروری و ناباروری، سال ۱۳۸۹، شماره ی ۴، صص ۳۳- ۳۸٫ ↑

1. 1. . محمود، عباسی(۱۳۸۹)، مسئولیت پزشکی، چاپ دوم، تهران: انتشارات حقوقی، ص ۲۹۴٫ ↑

1. 1. . سوره ی توبه: آیه ی ۹۱٫ ↑

1. 1. . سید محمد، موسوی بجنوردی (۱۳۸۱)، مسئولیت کیفری و مدنی پزشک، پژوهش نامه ی متین، ش ۱۴، بهار۸۱، ۵- ۳۴٫ ↑

1. 1. . محمدبن یعقوب، کلینی(۱۴۱۳)، اصول کافی. ج ۶، بیروت: دارالاضواء، ص ۴۸٫ ↑

1. 1. . سید محمد، موسوی بجنوردی، منبع پیشین. ↑

1. 1. . بلیندا، بینت، منبع پیشین، ص ۵۳٫ ↑

1. 1. . محمود، عباسی(۱۳۸۹)، مسئولیت پزشکی، چاپ دوم، تهران: انتشارات حقوقی، ص ۳۰۵٫ ↑

1. 1. .محمود، عباسی، همان منبع، ص ۲۹۹٫ ↑

1. 1. . سید مصطفی، محقق داماد، منبع پیشین، ص ۱۶۳٫ ↑

1. 1. . مرتضی، آموزگار(۱۳۸۸)، تعقیب کیفری و انتظامی پزشک مقصر، انتشارات مجد، تهران، چاپ دوم، ص۱۱۹٫ ↑

1. 1. . سیاوش، شجاع پوریان، منبع پیشین، ص ۲۴۹٫ ↑

1. 1. . محمود، عباسی، منبع پیشین، ص۳۰۲٫ ↑

1. 1. . لینن و همکاران، منبع پیشین، ص ۵۲٫ ↑

1. 1. . همان، ص ۵۴٫ ↑

1. 1. . همان، ص ۵۶٫ ↑

1. 1. . همان، ص ۶۱٫ ↑

1. 1. . علیرضا، اسماعیل آبادی(۱۳۸۳)، شرط برائت در قرارداد پزشک با بیمار، پایان نامه کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه مفید قم. ↑

1. 1. . بلیندا، بینت، منبع پیشین، ص ۸۲ . ↑

1. 1. . همان منبع، ص۵۹٫ ↑

1. 1. . همان منبع، ص۸۴٫ ↑

1. 1. . لینن و همکاران، منبع پیشین، ص ۶۵٫ ↑

1. 1. . حسن، عمید، فرهنگ فارسی، انتشارات امیر کبیر، تهران، چاپ بیست و یکم، ۱۳۶۱، ص۶۳۲٫ ↑

1. 1. . محمد جعفر، جعفری لنگرودی، ترمینولوژی حقوق، انتشارات گنج دانش، تهران، چاپ نوزدهم، ۱۳۸۷٫ ↑

1. 1. . مهدی، شهیدی، تشکیل قراردادها و تعهدات، جلد اول، انتشارات مجد، تهران، چاپ ششم، ۱۳۸۶، ص ۱۳۰٫ ↑

1. 1. . جلیل، قنواتی؛ سید حسن، وحدتی شبیری و ابراهیم، عبدی‌پور، حقوق قراردادها در فقه امامیه، زیر نظر سید مصطفی محقق داماد، ج ۱، تهران: انتشارات سمت، ۱۳۷۹، ص ۲۳۱٫ ↑

1. 1. . حسن، جعفری تبار(۱۳۷۷)، از آستین طبیبان، قولی در مسئولیت مدنی پزشکان، مجله ی دانشکده ی حقوق و علوم سیاسی تهران، شماره۴۱، صص ۵۵- ۸۱٫، ص ۶۲٫ ↑

1. 1. . علیرضا، پارسا پور و همکاران، منبع پیشین. ↑

1. 1. . Event Model ↑

1. 1. . Process Model ↑

1. 1. . علیرضا، پارسا پور و همکاران، منبع پیشین. ↑

1. 1. ۲٫ Royall College of Nursing (RCN), Research ethics, London; 2005: 002013, P: 4-9. ↑

1. 1. . محمود، عباسی(۱۳۸۹)، مسئولیت پزشکی، چاپ دوم، تهران: انتشارات حقوقی، ص۲۲۷٫ ↑

1. 1. . سیاوش، شجاع پوریان، منبع پیشین، ص ۸۲٫ ↑

1. 1. . محمود، عباسی، منبع پیشین، ص ۲۲۴٫ ↑

1. 1. . سید مصطفی، محقق داماد، منبع پیشین، ص۱۵۱٫ ↑

1. 1. . ابوالحسن، محمدی، مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، منبع پیشین، ص ۲۲۶٫ ↑

1. 1. . قیس بن محمد، آل شیخ مبارک، منبع پیشین، ص ۱۶۱٫ ↑

1. 1. . سید محمدزمان، دریاباری، منبع پیشین. ↑

1. 1. . شخصی که جنایت نسبت به او واقع شده است. ↑

1. 1. ^۴.Express Consent ↑

1. 1. ^۵.Implied Consent ↑

1. 1. ^۶.Consent In Special Cases ↑

1. 1. . بهنام، بهنوش، تفاوت رضایت و برائت، مقاله ی ارائه شده به سومین سمینار اخلاق پزشکی سازمان نظام پزشکی، صص۱- ۳٫ ↑

1. 1. . لینن و همکاران، منبع پیشین، ص۶۶٫ ↑

1. 1. ^۱. Royal College of Nursing, Op, Cit, P: 43-50. ↑

1. 1. ^۲. Implied consent ↑

1. 1. . هنک، لینن و همکاران، منبع پیشین، صص ۶۵ و ۵۴٫ ↑

1. 1. ^۴.Delayed Consent ↑

1. 1. ^۵. Royal College of Nursing, Op, Cit, P: 50. ↑

1. 1. . مهدی، شهیدی، منبع پیشین، ص ۱۴۴٫ ↑

1. 1. . مارشال، دیوید، به نقل از محمود عباسی، مسئولیت پزشکی، پیشین، ص ۲۷۷٫ ↑

1. 1. . حسین، آقائی نیا، به نقل از محمود عباسی ، همان، ص ۲۷۸٫ ↑

1. 1. . رضا، نوربها، به نقل از محمود عباسی، همان. ↑

1. 1. . محمد علی، جوادی؛ محمود، عباسی و حسین، ضیائی(۱۳۸۶). اخلاق پزشکی و انتظار بیمار از پزشک، چاپ اول، تهران: انتشارات گنج دانش، ص ۵۷٫ ↑

1. 1. . سیاوش، شجاع پوریان، منبع پیشین، ص ۸۵٫ ↑

1. 1. . مرتضی، آموزگار، منبع پیشین، ص۱۲۰٫ ↑

1. 1. . برای اطلاع بیشتر ر.ش به لینن و همکاران، منبع پیشین، صص۴۷-۶۶٫ ↑

1. 1. ۳٫ Basic Consent ↑

1. 1. ^۱. Kelly A. Edwards, Op, Cit, P: 10. ↑

1. 1. . سیاوش، شجاع پوریان، منبع پیشین، ص۲۴۷٫ ↑

1. 1. . سیاوش، شجاع پوریان، پیشین، ص ۱۱۰٫ ↑

1. 1. . محمد علی، جوادی، منبع پیشین، ص ۸۵٫ ↑

1. 1. . قیس بن محمد، آل شیخ مبارک، پیشین، ص ۲۲۵٫ ↑

1. 1. . محمود، عباسی، پیشین، ص ۲۹۰٫ ↑

1. 1. . باقر، لاریجانی، پیشین، ج اول، ص ۲۷٫ ↑

1. 1. . سید مصطفی، محقق داماد، پیشین، صص ۱۵۵-۱۵۰٫ ↑

1. 1. . همان منبع، ص ۱۵۴٫ ↑

1. 1. . ناصر، کاتوزیان؛ حسن، جعفری تبار؛ ایرج گلدوزیان؛ سید مرتضی، قاسم زاده و محمد هادی ، صادقی، به نقل از سیاوش، شجاع پوریان، پیشین، ص ۱۸۰٫ ↑

1. 1. . همان منبع، ص ۱۸۳٫ ↑

1. 1. . برای اطلاع بیشتر ر. ک مرتضی، آموزگار، پیشین، صص ۱۶۰- ۹۵٫ ↑

1. 1. ۱٫ Euthanasia ↑

1. 1. . بابک، فرحی، ۱۳۸۴، تقریرات درس حقوق جزای اختصاصی، تهران: مؤسسه ی طرح نوین، ص ۵۴٫ ↑