جدول۴-۱۵پیش آزمون و پس آزمون وضعیت جسمی در کیفیت زندگی در گروه‌های کنترل و آزمایش
متغیر وابسته
میانگین اکتسابی گروه ها
F
df
سطح معنی داری
(یکسانی واریانس ها )
Sig
پیش آزمون
میزان تاثیر
Sig
پس آزمون
میزان تاثیر
گروه
پیش آزمون
پس آزمون
وضعیت جسمی
کنترل
۸/۴۴
۸/۴۴
۹۸/۳
۱۴
۰۵۶/۰
۵۳/۰
۰۲۶/۰
۰۰۰۱/۰
۴۳۴/۰
آزمایش
۴۵/۴۷
۸/۶۱
تفسیر:
همان گونه که مشاهده می شود ؛ با توجه به سطح معنی داری ۰۵۶/۰ در تحلیل یکسانی واریانس ها این مقدار از نقطه برش ۰۵/۰ بزرگتر است و تفاوت در پیش آزمون که در سطح معنی داری ۵۳/۰ ، تفاوت معنی داری در پیش آزمون بیماران سرطانی در وضعیت جسمی مشاهده نمی شود و این مقدار بیشتر از ۰۵/۰ می‌باشد . و در سطح معنی داری دو گروه آموزش دیده و کسانی که بعد از پیش آزمون آموزش ندیده اند نیز دیده شده که در سطح معنی داری ۰۵/۰ با سطح معنی داری (۰۰۰۱/۰ ) تفاوت معنی داری را بین گروه کنترل و آزمایش وجود دارد . اما در بررسی میزان تاثیر آموزش بر جسمی مشاهده شده که میزان اتا در پیش آزمون (۰۲۶/۰) تنها بیست و شش هزارم و میزان سطح معنی داری آموزش (۰۰۰۱/۰) می‌باشد که حاکی از این است که آموزش بر جسمی تاثیر گذار می‌باشد و این میزان تاثیر گذاری بر هردو گروه به طور متوسط برابر با ۴/۴۳ می‌باشد ، یعنی ۴/۴۳ درصد می‌تواند آموزش بر جسمی بیماران سرطانی تاثیر گذار باشد .
جدول۴-۱۶پیش آزمون و پس آزمون وضعیت روانی در کیفیت زندگی در گروه‌های کنترل و آزمایش
متغیر
متغیر وابسته
میانگین اکتسابی گروه ها
F
df
سطح معنی داری
(یکسانی واریانس ها )
سطح معنی داری تفاوت در پیش از آموزش
میزان تاثیر
sig
میزان تاثیر
گروه
پیش آزمون
پس آزمون
آموزش
وضعیت روانی
کنترل
۱۹/۳۸
۱۹/۳۸
۲۶/۱
۱۴
۲۷۱/۰
۲۶/۰
۰۳۱/۰
۰۰۰۱/۰
۶۶۳/۰
آزمایش
۱۹/۴۲
۰۴/۵۸
تفسیر:
همان گونه که مشاهده می شود ؛ با توجه به سطح معنی داری ۲۷/۰ در تحلیل یکسانی واریانس ها چون این مقدار از نقطه برش ۰۵/۰ بزرگتر است داری تفاوت در پیش آزمون در سطح معنی داری ۲۶/۰ تفاوت معنی داری را در پیش آزمون بیماران سرطانی در وضعیت روانی مشاهده نمی شود و این مقدار بیشتر از ۰۵/۰ می‌باشد . و در سطح معنی داری دو گروه آموزش دیده و کسانی که بعد از پیش آزمون آموزش ندیده اند نیز که در سطح معنی داری ۰۵/۰ با سطح معنی داری (۰۰۰۱/۰ ) تفاوت معنی داری را بین گروه کنترل و آزمایش مشاهده می شود . اما در بررسی میزان تاثیر آموزش بر وضعیت روانی دیده شده که میزان آن در پیش آزمون (۰۳۱/۰) تنها سی و یک هزارم و میزان سطح معنی داری آموزش (۰۰۰۱/۰) می‌باشد که حاکی از این است که آموزش بر وضعیت روانی تاثیر گذار می‌باشد و این میزان تاثیر گذاری بر هردو گروه به طور متوسط برابر با ۳/۶۶ می‌باشد ، یعنی ۳/۶۶ درصد می‌تواند آموزش بر وضعیت روانی بیماران سرطانی تاثیر گذار باشد .
فصل پنجم
بحث و نتیجه گیری
در این فصل پس از بیان خلاصه ای از پژوهش ، در مورد یافته ها بحث شده و نتایج پژوهش با پژوهش های مرتبط دیگر مورد مقایسه و بررسی قرار گرفته است . در ادامه با استناد به یافته های پژوهشی پیشنهاد هایی بیان شده و ضمن بیان محدودیت ها ، موضوعاتی برای انجام پژوهش های بعدی مطرح گردیده است .
خلاصه پژوهش
این پژوهش با هدف تبیین اثربخشی مشاوره گروهی با رویکرد واقعیت درمانی بر کیفیت و امید به زندگی در بیماران سرطان شهر یاسوج انجام گرفته است که از بین زنان تحت شیمی درمانی مراجعه کننده به مرکز درمانی شهید رجایی این شهر ۳۰ نفر در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۰ سال به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش که مورد آموزش گروهی واقعیت درمانی قرار گرفته اند و گروه گواه جای گرفته اند . در ابتدا هر دو گروه مورد پیش آزمون با پرسشنامه های امید به زندگی اشنایدر و کیفیت زندگی قرار گرفتند، در مرحله بعد گروه آزمایش مورد آموزش جلسات واقعیت درمانی حمایت شده و در مرحله آخر هر دو گروه در پس آزمون با همان پرسشنامه‌ها مورد سنجش قرار داده شدند . پس از تکمیل و تحلیل آماری پرسشنامه‌ها به وسیله تحلیل کوواریانسچنین نتیجه گیری شد که واقعیت درمانی گروهی بر امید به زندگی و ریز مقیاس های کیفیت به زندگی در این بیماران تاثیر معنا دار و موفق داشته است .
پژوهش حاضر یک فرضیه اصلی و دو فرضیه فرعی دارد که در ادامه مورد بحث و نتیجه گیری قرار خواهد گرفت .
بحث و نتیجه گیری
فرضیه اصلی :مشاوره گروهی با رویکرد واقعیت درمانی بر امید به زندگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان تاثیر معنا دار دارد .
همان طور که در جدول ( ۶-۴ ) مشاهده می‌گردد مقدارf به دست آمده بین دو گروه آزمایش و کنترل برابر۷۴۴/۰ می‌باشد ، از آنجا که سطح معناداری بین دو متغیر برابر ۰۰۱/۰ می‌باشد و این سطح کوچکتر از ۰۱/۰>p می‌باشد میتوان گفت که مشاوره گروهی با رویکرد واقعیت درمانی بر امید به زندگی افراد مذکور مؤثر بوده است . و با توجه به آمار استنباطی به دست آمده در جدول( ۱۴-۴) مشاهده می‌گردد مقدارfبدست آمده بین دو گروه آزمایش و کنترل در ریز مقیاس سلامت عمومی که شامل ۸ بعد جسمی و روانی می‌باشد ، برابر۲۷/۵ می‌باشد ، از آنجا که سطح معناداری بین دو متغیر برابر ۰۰۱/۰ می‌باشد و این سطح کوچکتر از ۰۱/۰>p می‌باشد میتوان گفت که مشاوره گروهی با رویکرد واقعیت درمانی بر کیفیت به زندگی این افراد نیز مؤثر بوده است .
نتایج این پژوهش با نتایج پژوهشبرآبادی(۱۳۸۳) که میزان اثر بخشی روان درمانی حمایتی به شیوه گروهی بر کاهش اختلالات روانی افراد مبتلا به سرطان مورد مطالعه قرار داد و بیان می‌دارد که روان درمانی حمایتی به شیوه گروهی در کاهش میزان اختلالات شکایات جسمانی،افسردگی،اضطراب،حساسیت در روابط متقابل،پرخاشگری و رفتار جبری به طور معنی داری مؤثر بوده است ، همخوانی دارد .
همچنین هزاروسی(۱۳۸۷) تاثیر مشاوره گروهی را در بهبود سلامت عمومی بیماران مبتلا به سرطان سینه را مثبت می‌داند.
اسپیگل (۲۰۰۷)در پژوهشی که به مدت ده سال به طول انجامید نشان داد که زمان زنده ماندن بیمارانی که ازدر مان حمایتی به صورت هفتگی استفاده کردند به طور قابل توجهی افزایش یافته است .کارکرد این درمان به این صورت است که بیماران را به بیان احساسات تشویق میکردند و همچنین بر روشن کردن ارتباط آنان و پزشکان تأکید می‌ورزیدند..
